ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΧΩΡΟ
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Από τον Σεπτέμβριο έως τον Ιανουάριο σε περιμέ-
νουμε με τα αδέλφια ή τους φίλους και τις φίλες
σου για να περάσεις όμορφα και δημιουργικά τον
χρόνο σου, παρακολουθώντας πρωτότυπα εργα-
στήρια. Δες παρακάτω και δήλωσε συμμετοχή στο
[email protected].
q Εάν σου αρέσουν οι ιστορίες και θέλεις κι εσύ
να γίνεις ένας μικρός συγγραφέας, ευκαιρία να
παρακολουθήσεις το
εργαστήριο δημιουργι-
κής γραφής
για παιδιά 8 έως 10 ετών με την
εκπαιδευτικό Άλκηστη Χρονάκη.
Από το Σάββατο 4 Οκτωβρίου, στις 10:30
Π.Μ.
q
Η Κωνσταντίνα, οι αράχνες κι εγώ
: Εάν είσαι
8-12 ετών έλα να «τρυπώσουμε» μαζί στην ιστο-
ρία της Κωνσταντίνας που έγραψε η Άλκη Ζέη
(
Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της
), να μπερδευ-
τούμε για λίγο με τις αράχνες της και να κατα-
λάβουμε τι την ταλαιπωρεί, να μπούμε στη θέση
της, να παίξουμε ρόλους, να αυτοσχεδιάσουμε,
για να κατανοήσουμε τον κόσμο και τον εαυτό
μας. Η ηθοποιός, σκηνοθέτρια και θεατροπαι-
δαγωγός Βαλεντίνα Παπαδημητράκη θα μας
κατευθύνει.
Από την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου, στις 6:30
Μ.Μ.
q Σου αρέσουν οι αστυνομικές περιπέτειες; Σε πε-
ριμένουμε και αυτή τη σεζόν να λύσουμε τα
μυστήρια του ΠΟΛΥΧΩΡΟΥ. Θα χρειαστούμε
τη βοήθεια του Ρίκο και του Όσκαρ, του ντετέ-
κτιβ Κλουζ, των αδελφών Λαγωνίκα, του Ηρα-
κλή Πουαντιγιέ και άλλων διάσημων ντετέκτιβ
που ζούνε στα βιβλία! Εάν είσαι 9, 10, 11 ή 12
χρονών, η συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
Ελένη Σβορώνου σε περιμένει σε ένα αλλιώτικο
εργαστήρι δημιουργικής γραφής αστυνομι-
κών ιστοριών
, για να παίξετε μαζί την ιστορία
μυστηρίου που θα σκεφτείτε και συγχρόνως να
τη γράψετε!
Από το Σάββατο 1 Νοεμβρίου, στις 10
Π.Μ.
q
Η Αθήνα των μικρών παιδιών και των μεγά-
λων ονείρων
: Ας γνωρίσουμε καλύτερα την
πόλη που ζούμε, την Αθήνα, με τη βοήθεια της
εμψυχώτριας-ηθοποιού Μαρίας Τερζάκη και
μέσα από μια σειρά διασκεδαστικών εργαστη-
ρίων που συνδυάζουν τα εικαστικά, το θεατρικό
παιχνίδι και τη δημιουργική γραφή. Για παιδιά
7-9 ετών.
Από την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου, στις 6:30
Μ.Μ.
ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΝΑΤΑΣ ΣΕΡΕΝΑΤΑΣ
«Πότε πέρασε άλλο ένα χαρούμενο καλοκαίρι με βόλτες στην ακρογιαλιά, ατελείωτα
μακροβούτια, παιχνίδια στην άμμο και τεράστια λαχταριστά παγωτά;» αναρωτιόταν
ηΝάταΣερενάτα και ονειροπολούσε, κοιτώντας στην πλατείαμέσααπό το παράθυρο
του δωματίου της, ενώ έξω άρχιζε να ψιχαλίζει.
– Μη μελαγχολείς, Νάτα, την παρηγόρησε η μαμά της, γιατί το φθινόπωρο δεν είναι
μόνο μελαγχολικό αλλά και ωραίο, ειδικά όταν υπάρχει τοΟΞΥΓΟΝΟ, που δε σ’αφήνει
να βαρεθείς ποτέ!
«Έχει δίκιο η μαμά μου» σκέφτηκε η Νάτα, «στο ΟΞΥΓΟΝΟ θα μπορέσω και φέτος να
δω και να ακούσω πολλά ωραία πράγματα παρέα με άλλα παιδάκια που σαν κι εμένα
δεν τους αρέσει καθόλου να κλείνονται στο σπίτι τους και να βαριούνται! Θα παίξω,
θα ζωγραφίσω, θα γράψω ιστορίες, θα ακούσωπαραμύθια, θα μάθωκαινούρια πράγ-
ματακαι θακάνωκαινούριουςφίλους στο ζεστόκαι φιλόξενοπατάρι τουΟΞΥΓΟΝΟΥ».
– Ναι, μαμά, έχεις δίκιο, ευτυχώς που υπάρχει το ΟΞΥΓΟΝΟ, φώναξε η Νάτα και ανα-
θάρρησε.
Ενώ η βροχή όλο και δυνάμωνε, τα βλέφαρα της
Νάτας βάρυναν και αποκοιμήθηκε…Ονειρεύτηκε
την τελευταίαφορά που επισκέφτηκε τοΟΞΥΓΟΝΟ
με τη μαμά της, στα μέσα τουΜάη, ένα ηλιόλουστο,
ανοιξιάτικο απόγευμα που όλα τα παιδάκια θα ήθε-
λαν να είναι έξω και να παίζουν, αυτή όμως, αντίθε-
τα, περίμενε πώς και πώς να έρθει το Σάββατο για
να πάει στοΟΞΥΓΟΝΟκαι να ακούσει
τοπαραμύθι
«Το παιδί του ψαρά» με την Ανθή και τον Πανα-
γιώτη.
Όλα τα παιδάκια κάθονταν σε μαξιλάρια γύρω γύ-
ρω στο πάτωμα, όπως σε όλες τις
παραστάσεις
αφήγησης παραμυθιών
στο πατάρι του ΟΞΥΓΟ-
ΝΟΥ, και οι γονείς κάθονταν σε καρέκλες πίσωή στο
πλάι, σαν σε τιμωρία, σκέφτηκε η Νάτα και χαμογέ-
λασε πονηρά.
ΗΑνθή, πουφορούσε έναμακρύπολύχρωμοφόρεμα,
ξεκίνησε να τους λέει για το παιδί του ψαρά και τις
περιπέτειές του, και τα κύματα έφεραν στα αυτιά της
μικρής Νάτας παραμύθια νόστιμα, μοσχομυριστά, γεμάτα αλάτι και αύρα θαλασσινή.
Η Ανθή άλλαζε τη φωνή της και γινόταν πότε καλή και πότε κακιά και ρωτούσε τα
παιδιά πολλά πράγματα γύρω από την ιστορία και τούς ήρωες, για να δει τι καταλα-
βαίνουν και εάν την προσέχουν, και τότε άλλα παιδιά έπεφταν μέσα και έδιναν τις
σωστές απαντήσεις, ενώάλλα έλεγαν πράγματα αστεία και τότε όλοι μαζί –μικροί και
μεγάλοι– ξεκαρδίζονταν στα γέλια! Κι ενώ
η Ανθή αφηγούνταν το παραμύθι με
φωνή γλυκιά και με κινήσεις μαγικές
, πού και πού διέκοπτε την αφήγησή της και
ο
Παναγιώτης με την κιθάρα του
και άλλα, παράξενα, μελωδικά όργανα –που δεν
ήξερε ηΝάτα πώς τα λένε–
τραγουδούσε
και όλα τα παιδιά άκουγαν σαν υπνωτισμέ-
να. Ποτέ δεν έχανε τις παραστάσεις αυτές η Νάτα, καθώς την ταξίδευαν σε κόσμους
μαγικούς με δράκους και βασιλοπούλες, ευγνώμονες αετούς, παλικάρια γενναία, νε-
ράιδες και τέρατα και δέντρα που μιλούσαν σαν να είναι άνθρωποι! Αλλά και η μαμά
της και όλοι οι μεγάλοι φαίνονταν να απολαμβάνουν το ίδιο με τους μικρούς τα μου-
σικάαυτάπαραμύθια, καθώς σηκώνοντανόρθιοι και χειροκροτούσανμε ενθουσιασμό
και φώναζαν «Μπράβο!» στο τέλος κάθε παράστασης.
Μια δυνατή βροντή –η βροχή είχε δυναμώσει– ξύπνησε τη Νάτα, η οποία επηρεα-
σμένη από το όνειρό της ρώτησε τη μητέρα της:
– Μαμά, θα έχει και φέτος παραμύθια στο ΟΞΥΓΟΝΟ;
– Ναι, μόνο που φέτος θα είναι μόνο η Ανθή, χωρίς τον Παναγιώτη, απάντησε η μαμά
της.
– Γιατί; ρώτησε πάλι επίμονα η Νάτα.
– Γιατί ο Παναγιώτης βρίσκεται πια στη γειτονιά των αγγέλων, απάντησε η μαμά της,
που της φάνηκε κάπως λυπημένη, χωρίς η Νάτα να πολυκαταλαβαίνει το γιατί.
– Αν τραγουδάει κι εκεί και παίζει τόσο ωραία την κιθάρα του, τότε θα είναι σίγουρα
πολύ ευτυχισμένος, είπε η Νάτα στη μαμά της και ξανακοιμήθηκε.
Στη μνήμη του Παναγιώτη Κούλελη.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
1,2,3,4,5,6,7 9,10,11,12