13
Εισαγωγή
Το 1990 βρέθηκα, χωρίς να ξέρω καλά καλά το γιατί, στο Συνέ
δριο για την Οικογένεια που έγινε στη Λιλ. Ως τότε διατηρούσα
πολύ κακή εικόνα για την οικογένεια· η προσωπική μου εμπειρία
ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή. Και οι οικογένειες τις οποίες είχα γνω
ρίσει δεν ήταν και τόσο ευτυχισμένες και εύθυμες. Εκείνο το Σαβ
βατοκύριακο στη Λιλ συνάντησα ανθρώπους γεμάτους πάθος,
που είχαν επενδύσει στην οικογένεια, που ήξεραν να μιλούν γι’
αυτήν και να μεταδίδουν τα πιστεύω τους. Εκεί ανακάλυψα ότι η
οικογένεια μπορούσε να έχει θετικό πρόσημο, να σφυρηλατεί
εποικοδομητικές σχέσεις και να είναι ευτυχισμένη.
Από τότε αναζητώ όλες τις δυνατές μεθόδους επιτυχίας σε
αυτό τον τομέα. Το μοντέλο που συνάντησα στην οικογένεια του
συντρόφου μου δεν με έπεισε απόλυτα. Από όσα τουλάχιστον
αντιλαμβανόμουν, με την οπτική μου εκείνη την εποχή. Αξιοποιώ
ντας τις σπουδές μου στις κοινωνικές επιστήμες, δούλεψα στον
τομέα αυτό αθόρυβα, αλλά με επιμονή. Διάβασα πολλούς συγ
γραφείς, είτε είχαν γράψει λίγες μόλις γραμμές για το θέμα είτε
είχαν αφιερώσει σ’ αυτό ολόκληρους τόμους. Προσάρμοσα επι
πλέον στο συγκεκριμένο πλαίσιο της οικογένειας κάποιες γενικές
ερευνητικές προσεγγίσεις – σχετικά με την προσοχή, την επικοι
νωνία και τα συναισθήματα. Και επίσης, έκανα πρακτική, δοκίμα
ζα. Απλά πράγματα που άγγιζαν την ψυχή μου ως μητέρας τα
αντιπαρέβαλλα με αυτά που είχα διαβάσει.
Τα θεμέλιά της, τη δομή της ευτυχισμένης οικογένειας που
ονειρευόμαστε όλοι μας, τα συνέθεσα σταδιακά. Και τον ακρο
