Οι φαροφύλακες

E M M A S T O N E X 24 δίζει η Κόρη. Οι θρύλοι των ναυτικών λένε πως χτίστηκε πάνω στα σαγόνια ενός απολιθωμένου θαλάσσιου τέρατος. Δεκάδες πέθαναν κατά την κατασκευή της και ο ύφαλος έχει σκοτώσει κάμποσους ναυτικούς που βγήκαν εκτός πορείας. Δεν της αρέσουν οι ξένοι · δεν καλωσορίζει τους ανθρώπους. Εκείνος όμως ακόμη περιμένει να δει κάναν δυο φαρο­ φύλακες. Δεν θα κατεβάσουν αυτό το αγόρι αν δεν φανεί κάποιος στην άκρη του μηχανισμού αποβίβασης. Στο ση­ μείο αυτό, έτσι όπως φουσκώνουν και τραβιούνται τα νερά, θα ’ναι τρία μέτρα κάτω τη μια στιγμή και τρία μέτρα πάνω την άλλη, κι αν το χάσει απ’ τα μάτια του, το σκοινί του θα σπάσει και ο άνθρωπός του θα βρεθεί στα παγωμένα νερά. Είναι ζόρικη η δουλειά, αλλά έτσι είναι παντού με τους πύργους. Για τους στεριανούς η θάλασσα είναι ένα αρκετά σταθερό πράγμα, αλλά ο Τζόρι ξέρει ότι μόνο σταθερή δεν είναι: Άστατη και απρόβλεπτη, θα σ’ τη φέρει αν της το επιτρέψεις. «Πού είναι όλοι τους;» Μετά βίας ακούει τη φωνή του ναύτη του κόντρα στον ρόχθο των κυμάτων. Ο Τζόρι δίνει σινιάλο να κάνουν τον γύρο. Το αγόρι έχει πρασινίσει. Το ίδιο και ο μηχανικός. Ο Τζόρι θα έπρεπε να τους καθησυχάσει, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα ήσυχος κι ο ίδιος. Όλα τα χρόνια που έρχεται στην Κόρη ποτέ δεν χρειά­ στηκε να οδηγήσει το σκάφος στο πίσω μέρος του πύργου. O όγκος του φάρου ορθώνεται από πάνω τους, σκέτος γρανίτης. Ο Τζόρι τεντώνει το κεφάλι του προς την πόρτα