Basic HTML Version
Ο Ε Ρ Α Σ Τ Η Σ Τ Η Σ Λ Α Ι Δ Η Σ Τ Σ Α Τ Ε Ρ Λ Ι
27
και κέρδος, τι εννοούσε ο πατέρας της λέγοντας ότι τα γραπτά
του Κλίφορντ ήταν χωρίς ουσία; Σαν τι τους έλειπε;
Η Κόνι είχε υιοθετήσει το έµβληµα της νιότης: Το παν ήταν
ό,τι έφερνε η στιγµή. Κι οι στιγµές διαδέχονταν η µία την άλλη,
χωρίς απαραίτητα να ανήκουν η µία στην άλλη.
Είχε µπει ο δεύτερος χειµώνας της στο Ράγκµπι, όταν ο πα
τέρας της τής είπε: «Κόνι, ελπίζω πως δεν θ’ αφήσεις τις περι
στάσεις να σε κάνουν –πώς το λένε οι Γάλλοι;– µια demi-vierge».
«Demi-vierge!» αποκρίθηκε αδιάφορα η Κόνι. «Γιατί; Γιατί
όχι;»
«Εκτός πια κι αν το ευχαριστιέσαι!» βιάστηκε να συµπληρώσει
ο πατέρας της.
Τα ίδια επανέλαβε στον Κλίφορντ, όταν οι δύο άντρες βρέ
θηκαν µόνοι τους.
«Φοβάµαι ότι ο ρόλος της demi-vierge δεν ταιριάζει πολύ
στην Κόνι».
«Της παρθένας κατά το ήµισυ!» αποκρίθηκε ο Κλίφορντ,
µεταφράζοντας τη φράση, για να σιγουρευτεί ότι άκουσε καλά.
Έµεινε συλλογισµένος για µια στιγµή κι ύστερα αναψοκοκ
κίνισε. Ήταν εξοργισµένος και προσβεβληµένος.
«Κι από πού βγαίνει αυτό το συµπέρασµα;» ρώτησε παγερά.
« Έχει αδυνατίσει – φαίνονται τα κόκαλά της. Δεν είναι το
στιλ της αυτό. Δεν είναι µικροκαµωµένη σαν ρέγγα του αφρού.
Είναι µια αφράτη σκοτσέζικη πέστροφα».
«Χωρίς τις βούλες, βέβαια!» είπε ο Κλίφορντ.
Αργότερα, ήθελε να µιλήσει στην Κόνι γι’ αυτή την υπόθεση
της παρθενιάς κατά το ήµισυ – για αυτό το «ηµιπαρθένο» της
κατάστασής της. Δεν έβρισκε όµως το κουράγιο να το κάνει. Η
οικειότητα που ένιωθε γι’ αυτήν ήταν πολύ µεγάλη, µα και
συνάµα ανεπαρκής. Στο µυαλό του και στο µυαλό της οι δυο
τους είχαν γίνει ένα. Σωµατικά όµως δεν υπήρχαν ο ένας για
τον άλλο και κανείς τους δεν τολµούσε να αναφερθεί στο corpus