Basic HTML Version
Ο Ε Ρ Α Σ Τ Η Σ Τ Η Σ Λ Α Ι Δ Η Σ Τ Σ Α Τ Ε Ρ Λ Ι
23
να κάνει το ίδιο. Μοναχά τούς προσπερνούσε χωρίς να τους
κοιτάζει κι αυτοί κάρφωναν το βλέµµα τους πάνω της θαρρείς
κι ήταν κέρινο οµοίωµα που περπατούσε. Όταν ο Κλίφορντ
έπρεπε να συνεννοηθεί µαζί τους, φερόταν µε περισσή υπερο
ψία και περιφρόνηση – η φιλική διάθεση είχε καταντήσει πολυ
τέλεια. Στην πραγµατικότητα, όλους αυτούς που δεν ήταν της
σειράς του τους περιφρονούσε και τους κοίταζε αφ’ υψηλού
γενικότερα. Έµενε λοιπόν αµετακίνητος, χωρίς να προσπαθεί
καθόλου να συµβιβάσει την κατάσταση. Κι αυτοί δεν του έτρε
φαν µήτε συµπάθεια µήτε κι αντιπάθεια. Αποτελούσε κι εκεί
νος µέρος των πραγµάτων, όπως και το ανθρακωρυχείο, κι αυτό
ακόµα το Ράγκµπι.
Ωστόσο, ο Κλίφορντ ήταν στ’ αλήθεια υπερβολικά συνε
σταλµένος κι άτολµος τώρα που ’χε µείνει σακάτης. Δεν άντεχε
να βλέπει κανέναν πέρα από τους πιο προσωπικούς υπηρέτες
του, µια και ήταν αναγκασµένος να κάθεται σε καροτσάκι ή σε
αναπηρική πολυθρόνα. Εντούτοις, εξακολουθούσε να ντύνεται
προσεκτικά όπως πάντα, µε τ’ ακριβοραµµένα του τα ρούχα
απ’ τους λονδρέζους ράφτες και τις φινετσάτες τις γραβάτες
της Μποντ Στριτ – αυτές που προτιµούσε και παλιά. Παρέµενε
απ’ τη µέση και πάνω κοµψός κι εντυπωσιακός όπως πάντα.
Ποτέ του δεν ανήκε στους µοντέρνους νεαρούς κυρίους που
γυναικόφερναν. Είχε, µάλιστα, µε το ροδαλό το πρόσωπό του
και τις φαρδιές τις πλάτες του, µια όψη επαρχιώτικη. Όµως, ο
χαµηλόφωνος, διστακτικός τόνος του και το βλέµµα του, το
τολµηρό και συνάµα φοβισµένο, το σίγουρο µα ταυτόχρονα
αβέβαιο, φανέρωναν το χαρακτήρα του. Ο τρόπος του συχνά
ήταν προσβλητικά υπεροπτικός· και µετά σεµνός και ανιδιοτε
λής, τρεµάµενος σχεδόν.
Η Κόνι κι αυτός είχαν δεθεί µ’ αυτό τον αποστασιοποιηµένο
µοντέρνο τρόπο. Μέσα του είχε λαβωθεί βαθιά, το πλήγµα απ’
το σακατεµό του παραήταν µεγάλο για να είναι χαλαρός και