Basic HTML Version
Ο Ε Ρ Α Σ Τ Η Σ Τ Η Σ Λ Α Ι Δ Η Σ Τ Σ Α Τ Ε Ρ Λ Ι
15
Όταν η κυρία Τσάτερλι –η Έµα– κατέβηκε στο Λονδίνο από
τα Μίντλαντς, για να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε νοσοκο
µείο, σχολίαζε µε πολύ πνευµατώδη και διακριτική διάθεση τον
σερ Τζέφρι και τον αδιαπραγµάτευτο πατριωτισµό του. Ο
Χέρµπερτ, ο µεγαλύτερος γιος και κληρονόµος, κάγχαζε µε την
καρδιά του, παρά το γεγονός ότι τα δέντρα που έπεφταν για να
στεριώσουν τα χαρακώµατα ήταν τα δικά του. Ο Κλίφορντ,
πάλι, το µόνο που έκανε ήταν να χαµογελά κάπως ανήσυχα. Τα
πάντα ήταν, τω όντι, γελοία. Όταν όµως η γελοιότητα χτυ
πούσε τη δική σου πόρτα, µήπως καταντούσες κι εσύ γελοίος;
Τουλάχιστον όσοι ανήκαν σε διαφορετική τάξη, άνθρωποι σαν
την Κόνι, υποστήριζαν ένθερµα
ένα πράγµα
. Είχαν να πιστεύουν
σε κάτι.
Ανησυχούσαν για τα φανταράκια και το φόβο της επιστρά
τευσης και την έλλειψη σε ζάχαρη και σε ζαχαρωτά για τα παι
διά. Για όλα αυτά οι Αρχές, όπως ήταν φυσικό, έσφαλλαν γελοιω
δώς. Ο Κλίφορντ, όµως, δεν µπορούσε να το πάρει κατάκαρδα.
Για αυτόν οι Αρχές ήταν
από µόνες τους
γελοίες και δεν έφταιγαν
ούτε τα ζαχαρωτά ούτε και οι φαντάροι.
Αλλάκι οιΑρχέςοι ίδιεςένιωθανγελοίεςκαι συµπεριφέρονταν
µε αρκετά γελοίο τρόπο κι όλο το σκηνικό θύµιζε για λίγο το
πάρτι του Τρελού Καπελά στην
Αλίκη στη Χώρα των Θαυµάτων
.
Μέχρι που τα πράγµατα στο µέτωπο δυσκόλεψαν, και ο Λόιντ
Τζορτζ παρενέβη για να σώσει την κατάσταση στη χώρα,
πράγµα που ξεπέρασε ακόµα κι αυτά τα όρια της γελοιότητας.
Όσο για τους νέους µε την ξενοιασιά τους, αυτωνών τούς κό
πηκε το γέλιο.
Στα 1916 ο Χέρµπερτ Τσάτερλι σκοτώθηκε. Έτσι κληρονόµος
έγινε τώρα ο Κλίφορντ. Ακόµα κι αυτό τον τροµοκρατούσε. Το
γεγονός ότι ήταν γιος του σερ Τζέφρι και γνήσιο τέκνο του
Ράγκµπι, του οικογενειακού οίκου, τον είχε τόσο βαθιά εµπο
τίσει, που δεν µπορούσε να το ξεπεράσει. Ωστόσο, γνώριζε ότι