Τεύχος 45 – Φθινόπωρο-Χειμώνας 2022-2023

Διάβασε το βιβλίο τής Λίνας Μουσιώνη Το πάρτι εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου Η Αιμιλία και ο Μάνος αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν το πάρτι γενεθλίων της μαμάς τους που λείπει σε μυστηριώδες ταξίδι. Τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά αν όλες οι οδηγίες δε δίνονταν μέσα από παράξενους γρίφους… Δαίδαλος Γλύπτης και αρχιτέκτονας σπουδαίος, μάστορας με φαντασία. Ο πρώτος που έδωσε κίνηση στα αγάλματα, χώρισε τα χέρια και τα πόδια από το σώμα. Τόσο ζωντανά ήταν, που μέχρι και ο Ηρακλής μπερδεύτηκε…Από την Αθήνα βρέθηκε φιλοξενούμενος του Μίνωα στην Κρήτη, όπου έφτιαξε τον πρώτο και τελειότερο λαβύρινθο του κόσμου, στον οποίο ο βασιλιάς έκλεισε τον Μινώταυρο. Η μοίρα του Δαίδαλου όμως έγινε κουβάρι, και βρέθηκε κλεισμένος εκεί μέσα μαζί με τον γιο του, τον Ίκαρο. Και ο μόνος τρόπος για να ελευθερωθούν ήταν να βγάλουν φτερά… Ίκαρος Γιος του Δαίδαλου και της Ναυκράτης. Εμπνευστής της ιδέας των φτερών, που υπήρξαν το μέσο για την ελευθερία του αλλά και για τον θάνατό του. Γιατί παράκουσε τη συμβουλή του πατέρα του: «Να μην πετάς ούτε πολύ ψηλά, μην κάψει ο ήλιος τα φτερά και λιώσει το κερί, ούτε πολύ χαμηλά, μη βραχούνε τα φτερά από τη θάλασσα, βαρύνουνε και πέσουν. Το μέτρο, γιε μου. Το μέτρο να τηρείς. Να πετάς με σύνεση και νου». Και κάπως έτσι κατέληξε να ονομαστεί το πέλαγος Ικάριο και το νησί όπου θάφτηκε Ικαρία. Κάθε παιδί είναι ένας Ίκαρος που θέλει να πετάξει πλάι στον πατέρα του και αργότερα πιο ψηλά από αυτόν. Η συμβουλή όμως που προκύπτει από την ιστορία αυτή είναι τα λόγια του Δαίδαλου: «Το μέτρο, γιε μου. Το μέτρο να τηρείς». 5+ Αν θες να μάθεις τα πάντα για τους δύο ήρωες της μυθολογίας μας, δεν έχεις παρά να διαβάσεις το βιβλίο της Ελένης Σβορώνου Δαίδαλος και Ίκαρος , με τις θαυμάσιες εικόνες του Βασίλη Κουτσογιάννη. Ή, καλύτερα, «Μια στιγμή της μυθολογίας φωτίζει δύο πρόσωπα: τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο». Ή μήπως «Πραγματικός πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής είναι το μέτρο»; Ο μόνος τρόπος για να βάλω το μυαλό μου σε τάξη είναι να μετράω. Έχω μετρήσει όλα όσα με βασανίζουν. Έχουμε και λέμε: Γιατί μεγαλώνουν συνεχώς οι τρίχες μου. Γιατί βαριέμαι τα πάντα εκτός από τον υπέροχο Άρη. Γιατί δεν έχω ανακαλύψει ακόμη κανένα ταλέντο μου – εκτός κι αν πιάνεται το ταλέντο να μην κάνω φίλους. Είναι όμως κι αυτό το καινούριο που έχει κάνει κατάληψη στο μυαλό μου τώρα που λείπουν οι γονείς μου. Μοιάζει με μαύρο πυκνό σύννεφο, σαν αυτά που φέρνουν κεραυνούς και καταιγίδες. ΦΟ-ΒΑ-ΜΑΙ! Το ομολογώ. Φοβάμαι μήπως αρρωστήσω τώρα που λείπει η μαμά. Ποιος θα μου κρατά σφιχτά το χέρι αν έχω πυρετό; Ποιος θα μου ετοιμάσει τα αρωματικά τσαγάκια με το μέλι αν με πονέσει ο λαιμός; Και ποιος θα φέρνει τα «περαστικά» μου, τα δωράκια που ετοίμαζε η μαμά για να θυμάμαι την καλή πλευρά της… γαστρεντερίτιδας; Και καλά, αν αρρωστήσω εγώ, θα αντέξω, λέμε. Αν αρρωστήσει η μαμά ή ο μπαμπάς; Τι κάνω τότε; Θα τα καταφέρω; Κόλλησα. Μετράω τις δέκα φορές που μου χαμογέλασε ο Άρης για να συνέλθω. Εντάξει. Θα τα καταφέρω. Η μαμά μού λέει όταν κάτι στραβώνει να το ισιώνω. Αυτό θα κάνω. Θα βάλω τα δυνατά μου να το ισιώσω. Στο κάτω κάτω, όλα αλλάζουν και όλα περνούν, κι εγώ πρέπει να αρχίσω να μετράω ιδέες για «περαστικά»! 8+ Η ΠΙΝΑΚΟΘΉΚΗ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ Μια στιγμή της ιστορίας φωτίζει ένα πρόσωπο… 3