Ζώνη Σιωπής

9 1 Α ς ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: ήμουν ο ιδανικός άνθρωπος γι’ αυτή την υπόθεση. Θα εκπλαγείς με το πόσοι συνά­ δελφοι θα την είχαν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια αν είχαν την επιλογή – κι εγώ την είχα, τουλάχιστον στην αρχή. Δυο τρεις μου το είπαν κατάμουτρα: Καλύτερα εσύ παρά εγώ, δικέ μου. Δεν μ’ ενόχλησε, ούτε για μια στιγμή. Απλώς τους λυπόμουν. Κάποιοι απ’ αυτούς δεν τρελαίνονται με τις πολύκροτες υποθέσεις, αυτές στις οποίες διακυβεύονται πολλά: πολλή λά­ σπη από τα κανάλια, σοβαρές συνέπειες αν δεν τις λύσεις. Εγώ δεν τις αντιμετωπίζω με τέτοιον αρνητισμό. Αν ξοδεύεις την ενέργειά σου σκεπτόμενος πόσο πολύ θα πονέσει η πτώση, βρίσκεσαι ήδη στο κενό και πέφτεις. Εγώ επικεντρώνομαι στα θετικά, και σίγουρα υπάρχουν πολλά. Μπορείς να προσποιεί­ σαι όσο θέλεις ότι είσαι υπεράνω, όμως όλοι ξέρουν ότι οι μεγάλες υποθέσεις είναι αυτές που φέρνουν και τις μεγάλες προαγωγές. Δώσ’ μου εμένα τα πρωτοσέλιδα, και μπορείς να κρατήσεις τα πρεζάκια που μαχαιρώνονται. Αν δεν μπορείς ν’ αντέξεις την πίεση, μείνε στους ένστολους. Είναι κάποιοι που δεν μπορούν να διαχειριστούν υποθέσεις με παιδιά, πράγμα κατανοητό, όμως –και συγγνώμη που ρω­ τάω– αν δεν μπορείς να τα φέρεις βόλτα με άσχημες ανθρω­ ποκτονίες, τότε τι στην ευχή κάνεις στο Ανθρωποκτονιών; Πάω στοίχημα ότι το Τμήμα Πνευματικών Δικαιωμάτων πολύ θα χαιρόταν να σ’ έχει στην ομάδα του. Εγώ έχω αντιμετωπίσει υποθέσεις με μωρά, πνιγμένους, βιαστές δολοφόνους και μια περίπτωση αποκεφαλισμού από πυροβόλο όπλο που άφησε