Ζωή εκτός τόπου

42 / ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΣΑΪΝΤ τό, στο Αμερικανικό Παρθεναγωγείο, ή ΑΠ, ένα ιεραποστολικό ίδρυμα που τη δέσμευσε με τη Βηρυτό πέρα για πέρα, με το Κάιρο να παρεμβάλλεται σαν μακρινό ιντερλούδιο Με αναμφί- βολα λαμπρή πορεία εκεί, καθώς και στο Κολέγιο (το τωρινό Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Λιβάνου), ήταν δημοφιλής και με έξοχες επιδόσεις –πρώτη στην τάξη της– στους περισσότε- ρους τομείς Παρά ταύτα δεν υπήρχαν άντρες στη ζωή της, τόσο παντελώς παρθενική ήταν η ύπαρξή της σε αυτά τα θρη- σκευτικά κατά βάση σχολεία Αντίθετα με τον πατέρα μου, που φαινόταν αποδεσμευμένος από κάθε πρώιμο δεσμό πέρα από τους οικογενειακούς, εκείνη διατήρησε στενή φιλία με συμμα- θήτριες και συνομήλικές της έως τον θάνατό της: τα πέντε χρόνια της μαθητείας της στη Βηρυτό ήταν το ευτυχέστερο κομμάτι της ζωής της και σφράγισαν τον καθένα και το καθετί που γνώρισε ή έκανε τότε με μια αίσθηση διαρκούς ευχαρίστη- σης «Η Γουαντάντ δεν είναι στ’ αλήθεια φίλη μου, αφού δεν πηγαίναμε μαζί σχολείο» δήλωσε απογοητευμένη και, σ’ εμέ- να, εξοργισμένη, για κάποια της οποίας τη συντροφιά απόλαυ- σε τα χρόνια της χηρείας της Το 1932 αποκόπηκε από μια υπέροχη –ή ίσως αναδρομικά εξωραϊσμένη– ζωή και από τις επιτυχίες της Βηρυτού, και επέ- στρεψε στη βλοσυρή Ναζαρέτ, όπου παραδόθηκε σε έναν προσχεδιασμένο γάμο με τον πατέρα μου Κανένας από μας δεν μπορεί σήμερα να συλλάβει πλήρως τι ήταν εκείνος ο γά- μος ή πώς συνέβη, εγώ όμως είχα μάθει από τη μητέρα μου –ο πατέρας μου ήταν εν γένει σιωπηλός επί του θέματος– να τον αντιλαμβάνομαι ως κάτι αρχικά δύσκολο, στο οποίο εκείνη σταδιακά προσαρμόστηκε στο πέρασμα σχεδόν σαράντα χρό- νων, και το οποίο μεταμόρφωσε στο κεντρικό γεγονός της ζωής της Ποτέ δεν εργάστηκε ούτε ξαναγύρισε πραγματικά στις σπουδές της, εκτός από τα μαθήματα γαλλικών που έκανε στο Κάιρο και, χρόνια αργότερα, μια σειρά φιλολογικών μαθημά-