Το μυθιστόρημα του Παρθενώνα: Σελάνα

Ι Το μερίδιο της σκιάς Το τοπίο της ζωής σου σκοτείνιαζε μέρα με την ημέρα. Η θαμπάδα που σκέπαζε το βλέμμα σου είχε σκληρύνει, σαν μια φλύδα από διάφανη πέτρα ή πάγο που φιλτράριζε το φως, το άφηνε να περάσει, όμως έσβηνε τα περιγράμματα και θόλωνε τα χρώματα. Στο τέλος, όταν πια τα αετώμα­ τα είχαν εγκατασταθεί και τοποθετούσαν τις πλάκες της στέγης, έφτανες στο εργοτάξιο ακολουθώντας μια διαδρο­ μή μετρημένη με ακρίβεια, βήμα το βήμα. Δεν την έβλεπες. Την είχες μάθει απέξω. Τα μάτια σου ήσαν φαιογάλανα, δυο λάμες που έσκιζαν το πεδίο βολής τους, καθώς ξεπετιόνταν ανάμεσα στην πυκνή τριχοφυΐα της κεφαλής και τα επίσης κατάμαυρα γένια σου. Η ηλικία δεν σου αφαίρεσε ούτε μια μαύρη τρίχα και δεν σου πρόσθεσε ούτε μιαν άσπρη. Τόσα χρόνια πέρασες στη φαλακρή κορυφή του βράχου. Τα μάτια σου έφαγαν πολύ φως στη ζωή τους. Το βλέμμα σου το τραυμάτιζε καθημερινά ο κατακλυσμός του μεση­ μεριάτικου ήλιου στο πεντελικό μάρμαρο. Η μέρα ήταν πληγή. Τα μάτια σου πονούσαν, δάκρυζαν, πρήζονταν τα