Το ημερολόγιο ενός κλέφτη

J E A N G E N E T 14 η ίδια αποκρυστάλλωση ευδαίμονων περιστάσεων διέπουν και την επιτυχία ενός γνήσιου αστυνομικού. Και τους μεν και τους δε τους λάτρεψα. Όμως, αν αγαπώ το έγκλημά τους, είναι ακριβώς γιατί αυτό εμπεριέχει τιμωρία, «ποινή» (αδυ- νατώ να υποθέσω πως δεν την έχουν προβλέψει. Ένας απ’ αυτούς, ο πρώην πυγμάχος Λεντού, απάντησε χαμογελώντας στους αστυνόμους: «Τα εγκλήματά μου; Θα μπορούσα να ’χω μετανιώσει γι’ αυτά προτού τα διαπράξω»), στην οποία θέλω να τους συνοδέψω, έτσι ώστε παντοιοτρόπως να κορεστούν οι έρωτές μου. Σε τούτο το ημερολόγιο δεν προτίθεμαι να συγκαλύψω τις άλλες αιτίες που μ’ έκαναν κλέφτη, εφόσον η απλούστε- ρη είναι πως έπρεπε να επιβιώσω ∙ εντούτοις, στην επιλογή μου ποτέ δεν υπεισήλθαν η εξέγερση, ηπίκρα, η οργή ή κάποιο παρόμοιο αίσθημα. Με μια τυπολατρία φανατικού, μια «τυ- πολατρία ζηλωτή», προετοίμασα την περιπέτειά μου όπως σιάζουμε ένα στρωμάτσο, μια κάμαρη για να υποδεχτούμε τον έρωτα: εγώ κάβλωνα με το έγκλημα.