Το ημερολόγιο ενός κλέφτη

9 Η φορεσιά του κατάδικου είναι ριγωτή , ροδόχρωμη σαν το τριαντάφυλλο και λευκή. Μολονότι η καρδιά μου με πρό- σταξε να επιλέξω το σύμπαν μες στο οποίο αρέσκομαι να ζω, εγώ το επέλεξα, κι έχω τουλάχιστον τη δύναμη ν’ ανακαλύ- πτω σ’ αυτό τα αμέτρητα νοήματα που επιζητώ: υπάρχει λοι- πόν μια στενή σχέση ανάμεσα στα λουλούδια και στους έγκλειστους στα κάτεργα . Η ευθραυστότητα, η αβρότητα των πρώτων εί- ναι ακριβώς της ίδιας φύσης με την κτηνώδη ασυγκινησία των δεύτερων * . Κι αν έπρεπε ν’ αναπαραστήσω έναν κατά- δικο –ή έναν εγκληματία–, θα τον στόλιζα με τόσα λουλού- δια, που ο ίδιος θα χανόταν κάτω απ’ αυτά και θα γινόταν ένα άλλο, πελώριο, ολόφρεσκο λουλούδι. Προς ό,τι ονομά- ζουμε Κακό ο έρωτας μ’ έσπρωξε, κι έτσι ακολούθησα μια περιπέτεια που με οδήγησε στη φυλακή. Μολονότι δεν είναι πάντα ωραίοι, οι άντρες που είναι ταμένοι στο Κακό έχουν τις αρετές του αρσενικού. Αυτόβουλα, ή εξαιτίας εκείνου που επέλεξε γι’ αυτούς το τυχαίο, βυθίζονται με διαύγεια και αγόγγυστα σ’ ένα στοιχείο αποδοκιμαστικό, ατιμωτικό, όμοιο μ’ αυτό που ο έρωτας, όταν είναι βαθύς, καταβαρα- θρώνει τους ανθρώπους ** . Τα ερωτικό παιχνίδι φανερώνει έναν κόσμο ακατονόμαστο που τον ζωντανεύει η νυχτερινή * Κι αυτό που με συγκινεί είναι ότι ταλαντεύομαι ανάμεσα σ’ αυ- τά και σ’ εκείνους. ** Μιλώ για τον ιδανικό κατάδικο, εκείνον στον οποίο συναντάς όλες τις αρετές του βαρυποινίτη.