Το γεγονός

A N N I E E R N A U X 10 έψαξε σε μια καρτελοθήκη κι έβγαλε έναν καφετί φάκελο που περιείχε διάφορα χαρτιά. Άπλωσα το χέρι μου, αλλά δεν μου τον έδωσε. Τον άφησε στο γραφείο, λέγοντάς μου να καθίσω και να περιμένω να με καλέσει. Η αίθουσα αναμονής είχε δύο συνεχόμενους χώ- ρους. Διάλεξα τον πλησιέστερο στην πόρτα της γιατρού, όπου υπήρχε και ο περισσότερος κόσμος. Άρχισα να διορθώνω τα γραπτά που είχα πάρει μα- ζί μου. Ακριβώς μετά, μια πολύ νεαρή κοπέλα, με μακριά, ξανθά μαλλιά, έδωσε το χαρτάκι της. Σι- γουρεύτηκα πως και σε κείνη δεν έδωσαν τον φά- κελο και της είπαν να καθίσει και να περιμένει. Κι άλλοι περίμεναν ήδη, καθισμένοι σε απόσταση μεταξύ τους: ένας τριαντάρης ντυμένος μοδάτα και με αρχές φαλάκρας, ένας νεαρός μαύρος με γουόκμαν, ένας άντρας γύρω στα πενήντα, με τα- λαιπωρημένη όψη, σωριασμένος στο κάθισμά του. Μετά την ξανθιά κοπέλα, ένας τέταρτος άντρας εμφανίστηκε, κάθισε με αυτοπεποίθηση σε μια καρέκλα, έβγαλε ένα βιβλίο απ’ τον χαρτοφύλακά του. Κατόπιν, ένα ζευγάρι: εκείνη, με στενό κολάν πάνω από κοιλιά εγκύου, εκείνος με κοστούμι και γραβάτα. Δεν υπήρχαν περιοδικά στο τραπέζι, μόνο λι- γοστά φυλλάδια σχετικά με τη θρεπτική αξία των