Το φάντασμα του βεστιαρίου

1 Ο ηθοποιός Τσάρλι Γκράις ήταν νεκρός. Ο θάνατός του ήταν πραγματικό σοκ, και αυτή η γοητευτική συντεχνία, οι άντρες και οι γυναίκες του λονδρέζικου θεάτρου, συνέρ­ ρευσε στην κηδεία του. Ήταν Ιανουάριος του 1947 και είχε παγωνιά στο Γκόλντερς Γκριν. Συγκεντρωθήκαμε στο προ­ αύλιο, κι όταν μπήκαμε στο μεγάλο παρεκκλήσι, ήμασταν τόσο πολλοί, που οι αργοπορημένοι αναγκάστηκαν να στα­ θούν απέξω. Είχε πιένες η τελετή. Εντάξει, ο Γκράισι το άξιζε. Αν και αμφιβάλλουμε κατά πόσο εκείνος θα είχε δια­ λέξει το Γκόλντερς Γκριν. Η κόρη του η Βέρα φορούσε μαύρα γυαλιά και μαύρη γούνα. Ηθοποιός και η ίδια, έδει­ χνε εύθραυστη και σ’ όλη τη διάρκεια της τελετής κρατιό­ ταν σφιχτά από το μπράτσο της μητέρας της. Η μητέρα ήταν η Τζόαν Γκράις, επίσης στα μαύρα και με βέλο. Δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής, μα εκείνη τη μέρα ήταν δύσκο­ λο να μην τη λυπηθείς. Ο γάμος τους πρέπει να ήταν καλός. Είχαμε ακούσει να αποκαλούν την Τζόαν Γκράις όμορ­ φη γυναίκα. Σίγουρα ήταν εντυπωσιακή κι επιβλητική. Τα μαλλιά της ήταν μαύρα, χωρίς ίχνος γκρίζου. Τα είχε μα­ ζεμένα πίσω με μια αυστηρότητα που έκανε την όψη της να δείχνει κοφτερή σαν δρεπάνι. Ψηλή σαν τον μακαρίτη 7