Basic HTML Version
[15]
Εισαγωγή:
«Πώς φιλοσοφεί κανείς με το σφυρί»
Σχετικά με την εξέταση των ειδώλων, αυτήν τη φορά δεν είναι απλώς
τα είδωλα της εποχής αλλά αιώνια είδωλα, που εδώ τα αγγίζει ένα
σφυρί, σαν διαπασών· δεν υπάρχουν πιο παλιά, πιο ξεπερασμένα, πιο
διογκωμένα είδωλα – και κανένα πιο κούφιο από αυτά. Αυτό όμως
δεν τα εμποδίζει να είναι αυτά στα οποία πιστεύουν περισσότερο απ’
όλα οι άνθρωποι [...].
Λυκόφως των ειδώλων
1
Στα τέλη του εικοστού αιώνα ο Φρίντριχ Νίτσε έγινε ένας από τους πιο
πολυσυζητημένους φιλοσόφους στην ιστορία. Δυστυχώς όμως δεν
έγινε και στον ίδιο βαθμό αντιληπτός. Γύρω από το όνομά του εξακο
λουθούν να οργιάζουν οι μύθοι και οι φήμες: ορισμένες αφορούν τη
σεξουαλική του ζωή, τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή τη διανοητική
του υγεία, και πολλές απ’ αυτές υποτίθεται ότι καταφέρνουν ένα καί
ριο πλήγμα στη φιλοσοφία του – στη «θέληση για δύναμη», τις επιθέ
σεις του ενάντια στη θρησκεία και την ηθική, και τον περιβόητο
Übermensch (υπεράνθρωπο). Αυτά που πραγματικά είπε ο Νίτσε χά
νονται μέσα σ’ έναν κυκεώνα από ψέμματα, παρερμηνείες και υπερ
βολές. Είναι όμως τόσο συναρπαστικός και διορατικός στοχαστής,
χωρίς να αναφέρουμε και πόσο γοητευτικός συγγραφέας είναι, που
1
ΛΕ
I, σ. 467.