[25]
1
Φήμες:
Κρασί, Γυναίκες και Βάγκνερ
Ο Νίτσε είναι στην εποχή μας ο φιλόσοφος με τις περισσότερες ανα
φορές στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού. Το όνομά του απαντά
ται σε μυθιστορήματα και ταινίες, από τον
Λύκο της στέπας
του Έρμαν
Έσε και την
Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι
του Μίλαν Κούντερα, μέ
χρι το
Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες
και το
Ένα ψάρι που το έλεγαν
Γουάντα
. Η βιβλιογραφία υπέρ και κατά του Νίτσε είναι ογκωδέστα
τη, αλλά, παρ’ όλη την αξιοσημείωτη επιστημοσύνη που επιδείχτη
κε κατά το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα, οι παλαιοί μύθοι
και οι προκαταλήψεις εξακολουθούν να κυριαρχούν στο συλλογικό
ασυνείδητο. Το φτηνό ad hominem
επιχείρημα «Ο Νίτσε ήταν τρε
λός, οπότε μην παίρνεις στα σοβαρά ό,τι έγραψε» ακούγεται ακόμα
σε μερικά σεμινάρια φιλοσοφίας. Οι υποτιθέμενες δεξιόστροφες
πολιτικές πεποιθήσεις του Νίτσε συνεχίζουν να μνημονεύονται και
να παραποιούνται στα διανοουμενίστικα πηγαδάκια, και το υποτιθέ
μενο μίσος του Νίτσε για τις γυναίκες έχει τόσο γερά εδραιωθεί ως
ένα απ’ τα προπύργια της πατριαρχίας, που το αποδέχονται ακόμα
και ορισμένοι που θα όφειλαν να γνωρίζουν καλύτερα. Ο υποτιθέμε
νος δεσμός του Νίτσε με τον Χίτλερ και τους ναζί επιβιώνει πενήντα
χρόνια αφότου ο Γουόλτερ Κάουφμαν κατέρριψε αυτή την ποταπή
σύνδεση· και η φανταστική αγάπη του Νίτσε για την ωμή, κτηνώδη