Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα

[ 7 ] Ι E ίμαι στο σπίτι μου στην Τήνο και είναι καλοκαίρι. Πη- γαίνω ξυπόλυτος από το ένα δωμάτιο στο άλλο σαν κά- τι να ψάχνω. Μπαίνω στο μπάνιο, στέκομαι μερικές στιγμές στη μέση του δωματίου των παιδιών, ρίχνω μια ματιά στην αποθήκη, σπρώχνω την πόρτα του μικρού δωματίου. Στον αριστερό τοίχο έχω κρεμάσει τη φωτο- γραφία του πατέρα μου. Ακριβώς από κάτω υπάρχει ένα ξύλινο λουστραρισμένο ράφι που θα το αναγνώριζες αμέσως γιατί προέρχεται από το σπίτι της Νέας Φιλα- δέλφειας. Έχω τοποθετήσει εκεί μερικές πήλινες φιγού- ρες ζωγραφισμένες με ζωηρά χρώματα που έχω αγορά- σει από διάφορες χώρες. Η μία παριστάνει έναν μαύρο σε μία πιρόγα, η άλλη μια περουβιανή ζητιάνα που φο- ράει ένα μεγάλο καφέ καπέλο σαν ανδρικό, η τρίτη έναν τυφλό Αιγύπτιο με βυσσινί φέσι που παίζει ούτι, η τέ- ταρτη μια αδύνατη Αρμένισσα με τοπική ενδυμασία. Έχω κι έναν κινέζο καβαλάρη, δώρο μιας φίλης, με σπα- σμένο κεφάλι. Το κεφάλι του βρίσκεται δίπλα στα πόδια