Τα παλιά ασήμια (Μεταίχμιο Pocket)

[ 13 ] Ιούνιος 2004: Πτήση από Διεθνές Αεροδρόμιο Αθήνας «Ελευθέριος Βενιζέλος» για Καισάρεια Η μέρα 1 η – Α ναχώρηση Έλσα Κ ρατάει σφιχτά στις χούφτες της τον κρύο ιδρώτα, να μη σπατα- ληθεί ο φόβος και πάει χαμένος περνώντας ανάμεσα από τα δάχτυλα, ναμείνει εκεί, σ’αυτά τα χέριαπου έχουν χρόνια νααισθαν- θούν τον συγκεκριμένο φόβο. Όπως χρόνια έχουν να αισθανθούν και άλλα πράγματα. Το χάδι, κυρίως. Αισθάνεται το στομάχι να κατεβαίνει στα πόδια, να βολτάρει για λίγο στις πατούσες, στις φτέρνες και στους αστράγαλους και μετά ωωωπ! να έρχεται και πάλι στη θέση του. Ταλαιπωρημένο στομάχι έτσι κι αλλιώς, ώρες, καμιά φορά και μέρες, άδειο τα τελευταία χρό- νια, έχει λίγους μήνες που δέχεται κανονική τροφή, σε κανονικές ώρες και σε –σχεδόν– κανονικές μερίδες. Κάτω από τα κλειστά μάτια δεν υπάρχουν εικόνες. Μόνο ένα επίμονο μαύρο που η ίδια, από μόνη της, το δημιούργησε έτσι όπως σφίγγει τα βλέφαρα. Λίγα καθίσματαπιοπίσωκάποιος μιλάει δυνατά.Τομήνυμαφτά- νει από τα αυτιά στον εγκέφαλό της που, μουδιασμένος, καταλήγει στο συμπέρασμα πως κάποιος από τους δικούς τους θα είναι – λιγο- στοί, βλέπεις, οι επιβάτες που δεν ανήκουν σε τούτη την ομάδα. Ένα γέλιο, ύστερα άλλο ένα, το μαύρο κάτω από τα μάτια πιο ζοφερό καθώς τα βλέφαρα σφίγγονται πιο δυνατά –πόση δύναμη