Τα παιδιά μας, αυτοί οι μικροί φιλόσοφοι

«ΓΙΑΤΊ ΠΕΘΑΊΝΟΥΜΕ;» • «ΠΟΎ ΒΡΙΣΚΌΜΟΥΝ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΘΏ;» 21 ζέ-Πολ Ντρουά, η οποία αποσαφηνίζει την πλατωνική φράση: «Οι φιλόσοφοι λένε, κατόπιν σκέψεως, αυτό που λένε όλοι χωρίς να το σκεφτούν» – κι εμείς θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, αυτό που τα παιδιά, μέσα από τις ερωτήσεις τους, ζητούν να μάθουν να σκέφτονται… Αυτές οι απορίες είναι όχι μόνο αναπόφευκτες, αλλά χρήσιμες και σωτήριες. Εισάγουν το παιδί σε αυτό που χαρακτηρίζει αξιω­ ματικά το ανθρώπινο ον, δηλαδή στην ικανότητά του να σκέφτε­ ται. Μολονότι το παράδοξο χαρακτηριστικό όλων των έμβιων όντων είναι η θνητότητά τους, μόνο οι άνθρωποι έχουν τη δυνα­ τότητα να διαλογίζονται σχετικά με τη ζωή και τον θάνατό τους. Αυτή η ικανότητα συνιστά αληθινή τύχη, και χάρη σε αυτήν μπο­ ρούμε να επιδράσουμε στη ζωή μας, να τη διαμορφώσουμε, να την κάνουμε κάτι καλό.