Τα μπλουζ της Ευρώπης

[ 16 ] τώρα φεύγει μακριά με το μάγουλό του, να μοιάζει με χάδι. Και δεν καταλαβαίνει τίποτε, απολύτως τίποτε. Εκτός από το ότι πεθαίνει. Ότι πεθαίνει από καθαρό πόνο. Και τότε, με μια ύστατηώθηση ικανοποίησης, θυμάται το όνομα των σκιωδών χαρακτήρων. Το χώμα που απορροφάται μέσα στα καταματωμένα ακροδά­ χτυλα είναι το τελευταίο πράγμα που νιώθει. Αυτό τον καθησυχάζει.