Τα μπλουζ της Ευρώπης

[ 15 ] χέγονες θεότητες. Η γυναικεία εκδίκηση. Αλλά πώς τις λένε; Μέσα στην τρέλα, αναζητά ένα όνομα. Τα ονόματα καθησυχάζουν. Τρέχει, τρέχει, αλλά είναι σαν να μηφτάνει πουθενά.Τρέχει πάνω σε κυλιόμενο ιμάντα, τρέχει σε άσφαλτο κολλώδη. Κι αυτές είναι εκεί, παίρνουν σάρκα και οστά, συνεχίζουν να κινούνται γλιστρώντας, αλλά γίνονται σάρκακαι οστά. Σώματα. Νομίζει ότι τις βλέπει. Πέφτει. Τον ρίχνουν. Νιώθει να ανυψώνεται. Σκοτάδι πίσσα. Αρχέγονο σκοτάδι. Οπα­ γωμένος άνεμος σφυρίζει.Το κορμί του στριφογυρίζει. Ήμήπως δεν στριφογυρίζει; Δεν ξέρει. Ξαφνικά δεν ξέρει τίποτα. Ξαφνικά έγιναν όλα ένα ανώνυμο χάος δίχως δομή καμιά. Το μόνο που κάνει όλο κι όλο είναι να ψάχνει για ένα όνομα. Ένα όνομα μυθολογικών πλα­ σμάτων. Θέλει ναξέρει ποιαπλάσματαείναι αυτάπουτονσκοτώνουν. Και βλέπει ένα πρόσωπο. Ίσως είναι ένα το πρόσωπο. Ίσως είναι πολλά. Γυναικεία πρόσωπα. Θεές της εκδίκησης. Και στριφογυρίζει. Όλα είναι ανάποδα. Βλέπει το φεγγάρι να βγαίνει ανάμεσα από τα πόδια του. Ακούει τα άστρα να ξεσπούν σ’ ένα τραγούδι ετών φωτός. Και βλέπει το σκοτάδι να σκοτεινιάζει. Τώρα βλέπει ένα πρόσωπο. Ανάποδα είναι. Πρόκειται για μια γυναίκα που είναι όλες οι γυναίκες που ο ίδιος έχει βλάψει, βιάσει, κακοποιήσει, εξευτελίσει. Είναι μια γυναίκα που είναι όλες οι γυναί­ κες που γίνονται ένα ζώο που γίνεται μια γυναίκα που γίνεται ένα ζώο. Ένα μικρό, χαριτωμένο πρόσωπο νυφίτσας που διχάζεται σε τεράστια, δολοφονικά σαγόνια. Και τα σαγόνια αυτά κλείνουν στο πρόσωπότουκαι νιώθει ταματωμέναακροδάχτυλάτουναχορεύουν πάνω σε χωμάτινο έδαφος και νιώθει έναν πόνο που ξεπερνάει κά­ θε ίχνος λογικής, που κάνει του θεριού την επίθεση, του ζώου που