Τα λάφυρα του Πόιντον(Μεταίχμιο Pocket)

[ 14 ] συντροφιά άρχισε να βαδίζει παρέα προς το σπίτι, και η Φλέντα συνειδητοποίησε και πάλι τους γρήγορους χειρισμούς της κυρίας Γκέρεθ στον τρόπο με τον οποίο οι δύο εραστές, ή ό,τι ήταν τέλος πάντων, βρέθηκαν χωριστά. Η ίδια περπατούσε πίσω με τη Μόνα, ενώ η μητέρα είχε αρπάξει το γιο της, αν και τα σχόλια που αντάλ­ λασσε μαζί του καθώς προχωρούσαν παρέμεναν ζωηράανεπαίσθη­ τα. Εκείνο το μέλος της συντροφιάς στου οποίου την έντονη αντί­ ληψη θα αναζητήσουμε σκόπιμα τον αντίκτυπο της ιστοριούλας που μας απασχολεί σχημάτισε μια ακόμα πιο ζωντανή εικόνα της παρέμβασης της κυρίας Γκέρεθ όταν δέκα λεπτά αργότερα, στο δρόμο για την εκκλησία, ένα ακόμα ζευγάρωμα είχε επιτευχθεί. Ο Όουεν περπατούσε με τη Φλέντα, και η κοπέλα διασκέδαζε με τη σκέψη ότι σίγουρα αυτό είχε γίνει κατόπιν υπόδειξης της μητέρας του. Υπήρχαν κι άλλα πράγματα που διασκέδαζαν τη Φλέντα, όπως τοότι πρόσεξε πως ηκυρία Γκέρεθήτανπιαμε τηΜόναΜπρίγκστοκ · όπως το ότι παρατήρησε πόσο γλυκά φερόταν τώρα στην εν λόγω νεαρή · όπως το ότι συλλογίστηκε πως, έξυπνη και κυριαρχική, με εξαιρετικά λαμπερό πνεύμα, ήταν απ’τους ανθρώπους που επιβάλ­ λονται, που ανακατεύονται · όπως το ότι ένιωσε τελικά πως οΌουεν Γκέρεθήταναναμφισβήτηταωραίος και απολαυστικάαργόστροφος. Η νεαρή αυτή γυναίκα έκρυβε ακόμα και απ’τον εαυτό της την τρο­ μερή ευαισθησία και περηφάνια της. Όμως πλησίασε όσο ποτέ άλ­ λοτε σε μια ξεκάθαρη θεώρηση των πραγμάτων, υιοθετώντας τώρα την ιδέα ότι ήταν ευχάριστο και αξιόλογο να είναι κανείς κουτός χωρίς να ενοχλεί – μάλιστα πιο ευχάριστο και αξιόλογο απ’ το να είναι έξυπνος κι απαίσιος. Εν πάση περιπτώσει ο Όουεν Γκέρεθ, με το ανάστημά του, τα χαρακτηριστικά του και τα λάθη του, δεν ήταν τίποτα απ’αυτά τα τελευταία. Η ίδια ήταν έτοιμη, αν ποτέ παντρευό