Ταραγμένα νερά

8 Χ Ρ Υ Σ Α Σ Π Υ Ρ Ο Π Ο Υ Λ Ο Υ Μικροπωλητές είχαν στήσει το εμπόρευμά τους κοντά στην ακτή, κάτι πήλινα σουβενίρ, και προσκαλούσαν, με βαριά προφορά, τον κόσμο να τα αγοράσει· προφορά που πρόδιδε ότι είχαν έρθει από την αντίπερα όχθη, από το χωριό Νέα Δοϊράνη, το Νοβ Ντόιραν. Στην ξύλινη προβλήτα υπήρχε κινητικότητα από τους πρωινούς επι- σκέπτες –συνταξιούχους περιηγητές από τις γειτονικές πόλεις–, ενώ ο ορνιθολόγος με τα κιάλια, μπροστά στην είσοδο του ενός παραπήγματος, παρατηρούσε, όπως έκανε καθημερινά, τις κινήσεις των αργυροπελεκάνων, των μπεκατσινίων και των λαγγόνων. Πού και πού κά- ποια γερακίνα έβγαινε από τα παρόχθια δάση, αφήνο- ντας πίσω της τα πλατάνια και τις λευκές ιτιές. Μια κανονική μέρα διαγραφόταν. Ο Γιάννης Ιωάννου προσπέρασε τις δύο αδερφές οι οποίες μόλις είχαν βγει για την πρωινή τους βόλτα από το ξενοδοχείο «Το μαργαριτάρι της λίμνης», που ήταν χτισμένο δίπλα στα νερά της λίμνης Δοϊράνης, χωρίς να τις χαιρετήσει. «Η Σάρα, η Σάρα χάθηκε… Κάντε κάτι…» φώναξε ο Γιάννης Ιωάννου, οι αδερφές ωστόσο γύρισαν και τον κοίταξαν κάπως αδιάφορα και, δίχως να ανταλλάξουν κουβέντα, συνέχισαν τον περίπατό τους. Έδειξαν να ενοχλούνται από την έλλειψη καλών τρόπων του άντρα, όσο για τα άλλα, αυτά που έλεγε, δεν ήταν δική τους υπόθεση. «Άκου, χάθηκε η Σάρα! Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στα μέρη μας;» αναρωτήθηκε η μία από αυ- τές και άλλαξε αμέσως θέμα συζήτησης.