Σουφλέ σοκολάτας

ΣΟΥΦΛΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ | 9 έμεινα με τον μπαμπά, όπως αποφάσισε το δικαστήριο. Η μαμά έφυγε και τώρα είναι με έναν καινούριο άντρα, που έχει μάλιστα δύο δικά του παιδιά και ζουν όλοι μαζί. Αλλά σας έλεγα για τη Σοφούλα μου. Η Σοφούλα, λοι- πόν, ήταν η καλύτερη φίλη που είχα ποτέ, η πιο δική μου, καταδική μου φίλη. Φίλη, βέβαια, έχω και τη Γιάννα στο σχολείο και όλοι νομίζουν πως είμαστε κολλητές. Αλλά τόσο καλή φίλη μου δεν είναι και μου κάνει διάφορα τε- λευταία, όμως άλλη φορά θα σας πω για τη Γιάννα. Η Σοφούλα, λοιπόν, ήταν τέλεια. Μ’ αγαπούσε πολύ και με άκουγε για ώρες όταν της μιλούσα για τον μπαμπά και για τη μαμά, για τους καβγάδες τους και για το πώς ένιωθα όταν έφυγε η μαμά και μας άφησε. Αλλά και εγώ τη φρό- ντιζα και τη στόλιζα και της έπαιρνα και τα καλύτερα παγωτά της Σοφούλας. Όταν μάλιστα, λίγο καιρό μετά, εγκαταστάθηκε η Σβετλάνα μαζί μας, με βοηθούσε και της έραβα πολύ ωραία ρούχα και η Σοφούλα ήταν πάντα καλοντυμένη και η πιο κομψή κούκλα όταν την έπαιρνα βόλτα στο πάρκο. Η Σβετλάνα ήταν Ρωσίδα και έμενε στο σπίτι μας εσω- τερική, όπως λένε. Δηλαδή δεν έφευγε ποτέ παρά μόνο τις Κυριακές, που είχε ρεπό. Ήταν ψηλή και λεπτή και είχε κάτι πολύ ωραία μεγάλα μάτια, αμυγδαλωτά, όπως έλεγε ο μπαμπάς. Στο πρόσωπο είχε κάτι φακιδούλες μι- κρές μικρές μια σταλιά, η μυτούλα της ήταν ελαφρά πε-