Σουφλέ σοκολάτας

ΑΛΕΚΑ ΤΡΙΠΟΥ-ΜΑΝΟΥ 8 | αγαπημένων μας γειτόνων. Με την κυρα-Λένη συνήθως δε λέμε πολλά. Όμως είναι σαν να έχουμε κάνει μία σιω- πηλή συμφωνία και η καθεμία κρύβει το μυστικό της άλ- λης. Εγώ δε λέω στον μπαμπά πως βλέπει τούρκικα, για- τί θα γινότανε έξαλλος και μπορεί να την έδιωχνε από το σπίτι. Κι εκείνη όμως δε με μαρτυράει που κάνουμε τόσο κολλητή παρέα και μιλάμε ατελείωτα με τη Σοφίτα. Ο μπαμπάς δε βλέπει με τόσο καλό μάτι τα κολλητηλίκια με τη Σοφίτα. Και να σκεφτεί κανείς πως εκείνος μου τη χάρισε! Η Σοφίτα, βλέπετε, είναι μια κούκλα. Και τη λένε Σο- φίτα; ξέρω πως αναρωτιέστε. Σοφίτα; Έτσι δε λέγεται ένα μικρό δωμάτιο που υπάρχει στο επάνω μέρος κάποιων σπιτιών; Ναι, αλλά τι μπορούσα να κάνω; Εμένα με λένε Σοφία και ήθελα η κούκλα μου να έχει ένα όνομα υποκο- ριστικό του δικού μου. Σοφία με λένε εμένα, Σοφίτα την κούκλα μου. Γιατί δεν την έβγαλα Σοφούλα; Γιατί κούκλα με το όνομα Σοφούλα είχα! Αλλά η Σοφούλα μου ήτανε μία και μοναδική! Και από τότε που την έχασα το δικό της όνομα δε θα το έδινα σε καμία, μα καμία άλλη κούκλα. Ακόμη με πονάει όταν θυμάμαι τη Σοφούλα μου. Την αγαπούσα πολύ και ήτανε η πιο καλή μου φίλη. Όχι γιατί μου την είχε χαρίσει η μαμά, όχι, αυτό δεν είχε καμία ιδι- αίτερη σημασία για μένα. Αλλά γιατί μου στάθηκε πολύ κυρίως τον καιρό που χώρισαν ο μπαμπάς κι η μαμά. Εγώ