Σκοτεινές επιγραφές

ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ 13 πήρατε τηλέφωνο. Κανείς δεν θυμάται πότε εμφανίστηκε η επιγραφή και μερικοί βρήκαν ενοχλητικές τις ερωτήσεις μου. Οι περισσότεροι ξεκαθάρισαν απ’ την αρχή πως δεν δίνουν σέντσι για να ασπριστεί ξανά ο τοίχος. Ο Γιάννης του παρατήρησε ότι είναι μυστήριο το πώς βάφτηκαν αυτά τα γράμματα. Θα ’πρεπε κάποιος να στή- σει σκάλα πάνω στη σάπια κεραμοσκεπή του ερείπιου που είναι κολλημένο στα πόδια του πολυώροφου ή να χρησιμοποίησε μακρύ κοντάρι με βούρτσα. Η τεχνική επί- σης ύποπτη: αντί για τις γνώριμες σκιές του σπρέι, τα γράμματα σχηματίζονται με πινελιές, η μια κολλητά στην άλλη για να φτιάξουν τα ψηφία. Το αποτέλεσμα είναι μια άγαρμπη σειρά από μπάφες που διακρίνονται ολοκάθα- ρα, μπορείς να μετρήσεις πόσες φορές βούτηξε ο τύπος το εργαλείο στο χρώμα και το απίθωσε πάνω στον σο- βά. Έπειτα τα γκράφιτι έχουνε μια γραφίστικη αισθητική. Τούτο δω είναι φτιαγμένο άτσαλα. Ακόμα και το χρώμα, κι αυτό μαρτυρά την προχειρότητα. Ένα κόκκινο-καφέ ή καφέ-κόκκινο (η Χλόη το έλεγε «τέλος περιόδου»), ξεπλυ- μένο και άτονο. Σαν ανάμειξη από υπόλοιπα. Μη θέλοντας να μπλέξει ξανά με τον νυχτερινό του τη- λεφωνικό επισκέπτη, τον Στάθη, ούτε και με τον Σοφοκλή, έψαξε για άλλες λύσεις. Μια ήταν να προσφύγει στο Γρα- φείο Τύπου της ΓΑΔΑ , στην απέναντι πλευρά της Λεω- φόρου, για συνδρομή και πληροφορίες. Ήξερε πως έχουν εκεί ένα γραφείο «Ιστορίας», «Αρχείου» ‒ κάτι τέτοιο. Θα χρειαζόταν κάποια δικαιολογία ‒ ας πούμε, «κάνω μια μελέτη για τη μεταμόρφωση της Λεωφόρου στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών». Μια άλλη ήταν να αναζητήσει