Σκοτεινές επιγραφές

20 ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ μέχρι να τρυπήσουν τα τύμπανα των συνταξιούχων στις πολυκατοικίες · και από δίπλα είναι και ήσυχα: ούτε λεω­ φορεία περνούν ούτε περιπολικά μπορούν εύκολα να ελι- χθούν εκεί. Στην περιοχή πίσω από τον Άρειο Πάγο και τη ΓΑ- ΔΑ βλέπεις μόνο στενομάγαζα: μπαράκια, καφενεδάκια, μπιλιάρδα και συνεργεία για μοτοσικλέτες και παρόμοια θορυβοποιά μηχανήματα. Η νεολαία που ο Γιάννης ψά- χνει δεν βρίσκεται σε τέτοια μέρη. Προτιμούν τους ανοι- χτούς χώρους κι εκεί πάλι δεν μένουν για πολύ. Κίνη- ση, αλλαγή, φευγιό ‒ είναι το οξυγόνο που χρειάζονται. Σαν τα κοτσύφια πάνε κι έρχονται ‒ ξεκινούν αποδώ για να συναντηθούν σε πέντε λεπτά σε μια ανάλογη, ήσυχη, απομονωμένη μεριά, αλλά σε απόσταση που για να την καλύψουμε εσύ κι εγώ εκεί θέλουμε μια ώρα. Στο Applebee’s της Λεωφόρου συναντιούνται τα γκο- μενάκια των μοντς και κουτσομπολεύουν τους γκραφιτά- δες, τους σκέιτερ και τους παρκουρατζήδες, πίνοντας νε- ρουλιασμένους φρέντο και βάφοντας μοβ και κόκκινα τα φίλτρα των αμερικάνικων τσιγάρων. Τους λένε φρικιά και μαστούρια κι ό,τι άλλο φανταστείς ‒ αλλά είναι καθαρή συκοφαντία. Άλλωστε δεν έχουν ιδέα απ’ τη ζωή των παι- διών αυτών που δεν έχουν ανάγκη την πρέζα, τριπάρουν πάνω στις σανίδες τους ή ζωγραφίζουν τα όνειρά τους για μια πόλη φανταστική να πλέει μεσούρανη, ανταλλάσσο- ντας τα μυστικά τους μηνύματα με σπρέι. Τα πιπίνια τούς φοβούνται γιατί δεν τους ξέρουν. Τους δαιμονοποιούν για να τους φαίνεται πιο ζηλευτή η ζωή τους με τους μπούληδες του Κολωνακίου και της Φιλο