Πριν χαθούν τα πουλιά

C H A R L O T T E M c C O N A G H Y 24 άντρα μ’ ένα αλιευτικό αρκετά μεγάλο για να κάνει το ταξίδι, οπότε θα μείνω στο Τασιιλάκ μέχρι να τον πείσω να με πάρει μαζί. Δεν εί- μαι σίγουρη ότι θα βρω άλλη ευκαιρία και δεν ξέρω πώς να δώσω στον κόσμο με το στανιό ένα σχήμα που να μπορώ να το κουλαντρί- σω. Κανείς δεν φαίνεται ποτέ να κάνει αυτό που θέλω. Εδώ είναι ένα μέρος που με κάνει να συνειδητοποιώ απόλυτα πόσο ανίσχυρη είμαι. Δεν είχα ποτέ μου καμιά δύναμη πάνω σου, σίγουρα δεν έχω καμιά δύναμη, γαμώτο, πάνω στα πουλιά κι έχω ακόμα λιγότερη στα ίδια μου τα πόδια. Μακάρι να ήσουν εδώ. Μπορείς να πείσεις τους πάντες για τα πάντα. Σταματάω για λίγο και κοιτάζω τις λέξεις που έγραψα. Μου μοιάζουν ηλίθιες έτσι όπως κάθονται στη σελίδα. Ύστερα από δώδεκα χρόνια, έχω χειροτερέψει πολύ στην έκφραση των συναισθημάτων μου και δεν θα ’πρεπε να είναι έτσι – όχι με τον άνθρωπο που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο. Η θάλασσα ήταν τόσο παγωμένη, Νάιαλ. Νόμιζα ότι θα πέθαινα. Για μια στιγμή το ήθελα κιόλας. Πώς φτάσαμε εδώ; Μου λείπεις. Αυτό ξέρω περισσότερο από καθετί. Θα σου γράψω αύριο. Φ. x [φιλί] Βάζω το γράμμα σ’ έναν φάκελο, γράφω τη διεύθυνση και το τοποθετώ μαζί με τα υπόλοιπα που δεν έχω στείλει ακό­ μη. Η αίσθηση επανέρχεται στα μέλη μου και στις φλέβες μου χτυπάει ένας ακανόνιστος σφυγμός που τον αναγνωρί