Ο Τόπος των Πιστών (Pocket)

[ 13 ] 1 Τ ο πιο σημαντικό πράγμα που θα έπρεπε να ξέρει κάθε άντρας είναι για τι θ’ άξιζε να δώσει και τη ζωή του, μου είπε κάποτε ο πατέρας μου. «Αν δεν το ξέρεις αυτό» είχε πει «τι είσαι; Τίποτα. Δεν λογαριάζεσαι για άντρας, πάει και τελείωσε » . Εγώ τότε ήμουν δεκα­ τριών κι εκείνος είχε πιει τουλάχιστον τα τρία τέταρτα από ένα μπου­ κάλι ουίσκι Jameson, αλλά, εδώ που τα λέμε, μια χαρά τα έλεγε. Απ’ όσο μπορώνα θυμηθώ, εκείνος ήταν πρόθυμος να δώσει και τη ζωή του: πρώτον, για την Ιρλανδία, δεύτερον, για τη μάνα του, που είχε πεθάνει εδώ και δέκα χρόνια, και, τρίτον, για να καθάριζε εκείνη τη σκύλα, τη Μάγκι Θάτσερ. Έτσι, σε κάθε στιγμή της ζωής μου από εκείνη τη μέρα και μετά, θα μπορούσα κι εγώ να πω κατευθείαν τι ακριβώς ήταν αυτό για το οποίο θα έδινα ακόμα και τη ζωή μου. Στην αρχή ήταν εύκολο: για την οικογένειάμου, για το κορίτσι μου, για τοσπιτικόμου. Αργότερα, για κάποιο διάστημα, τα πράγματα έγιναν λίγο πιο περίπλοκα. Αυτό τον καιρό επικρατεί μια σταθερότητα που μ’αρέσει· δίνει την αίσθη­ ση ότι είναι κάτι για το οποίο μπορείς να περηφανεύεσαι. Θα έδινα τη ζωή μου για την πόλη μου, για τη δουλειά μου και για το παιδί μου, όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά. Τοπαιδί μουμέχρι τώρα είναι μια χαράπαιδί, με καλούς τρόπους· η πόλημου είναι τοΔουβλίνο κι εργάζομαι στηΜυστικήΑστυνομία, οπότε ίσως είναι προφανές για ποιο απ’ τα τρία θα καταλήξω να πεθάνω πιθανότατα, αλλά, απ’ την άλλη, εδώ και αρκετό καιρό το πιο επικίνδυνο πράγμα με το οποίο ασχολούμαι στην υπηρεσία μου είναι βουνά ολόκληρα γραφικής δουλειάς. Το μέγεθος αυτής της