Ο κοκκινολαίμης

Ο Κ Ο Κ Κ Ι Ν Ο Λ Α Ι Μ Η Σ 13 «Θυμάστε τίποτε από την προηγούμενή σας επίσκεψη στη Νορβηγία, κύριε πρόεδρε;» «Ναι, φυσικά. Στις σημερινές συνομιλίες ελπίζω να μπορέ- σουμε...» «Ποια είναι η συμβολή του Όσλο και της Νορβηγίας στη διε- θνή ειρήνη, κύριε πρόεδρε;» «Η Νορβηγία έχει διαδραματίσει έναν πολύ σημαντικό ρό- λο». Μια φωνή χωρίς νορβηγική προφορά: «Ποια συγκεκριμένα αποτελέσματα θεωρεί ο πρόεδρος ρεαλιστικά;». Η μαγνητοφωνημένη συνομιλία διακόπηκε και ανέλαβε να συνεχίσει κάποιος μέσα απ’ το στούντιο. «Ακούσαμε τον πρόεδρο να δηλώνει πως η Νορβηγία είχε έναν καθοριστικό ρόλο στην... εεε, ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή. Αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος κατευθύνεται προς...» Ο Χάρι γρύλισε κι έκλεισε το ραδιόφωνο. «Μα τι γίνεται επιτέλους με αυτή τη χώρα, ρε Έλεν;» Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της. «Πέρασαν τη Θέση 27» ακούστηκε ο ασύρματος από το τα- μπλό. Την κοίταξε. «Είναι όλοι στις θέσεις τους κι έτοιμοι;» ρώτησε. Του έγνεψε καταφατικά. «Ξεκινάμε λοιπόν» της είπε. Εκείνη έκανε έναν μορφασμό. Ήταν η πέμπτη φορά που έλεγε το ίδιο πράγμα από την ώρα που η πομπή ξεκίνησε απ’ το αεροδρόμιο Γκαρντεμούεν. Απο- κεί που είχαν παρκάρει μπορούσαν να δουν τον άδειο αυτοκινη- τόδρομο να απλώνεται από τον σταθμό διοδίων ως το Τρόστε- ρουντ και το Φιρίσετ. Το γαλάζιο φως στην οροφή του αυτοκινή- του περιστρεφόταν αργά. Ο Χάρι κατέβασε το παράθυρό του για να βγάλει έξω το χέρι και να ξεκολλήσει ένα ξερό κίτρινο φύλλο που είχε σκαλώσει κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα.