Ο κοκκινολαίμης

11 1 1 ΝΟΕΜΒ Ρ Ι Ο Υ 1 9 9 9 Σταθμός διοδίων Άλναμπρι Έ να γκρίζο πουλί πέρασε στιγμιαία μπροστά απ’ το οπτικό πεδίο του Χάρι. Εκείνος χτυπούσε νευρικά τα δάχτυλά του στο τιμόνι. Σταματημένος χρόνος. Χθες το βράδυ στην τηλεόραση κάποιος μιλούσε για τον «σταματημένο χρόνο». Αυτό εδώ τώρα ήταν σταματημένος χρόνος. Όπως την παραμονή της Πρωτοχρο- νιάς πριν έρθει ο Αϊ-Βασίλης. Ή όπως όταν κάθεσαι στην ηλεκτρι- κή καρέκλα πριν ανεβάσουν τον διακόπτη του ρεύματος. Τώρα χτυπούσε πιο δυνατά τα δάχτυλά του. Είχαν παρκάρει στον ανοιχτό χώρο πίσω από το κουβούκλιο των διοδίων. Η Έλεν δυνάμωσε λίγο το ραδιόφωνο. Ο εκφωνητής μιλούσε με επισημότητα και σοβαρότητα. «Το αεροπλάνο προσγειώθηκε πριν από πενήντα λεπτά και στις 6.38 π.μ. ακριβώς ο πρόεδρος πάτησε το πόδι του στο νορ- βηγικό έδαφος. Τον υποδέχτηκε ο δήμαρχος του Ουλενσάκερ. Είναι μια υπέροχη φθινοπωρινή μέρα εδώ στο Όσλο: ένα εξαίσιο νορβηγικό σκηνικό γι’ αυτή τη διάσκεψη κορυφής. Ας ξανακού- σουμε όμως τι δήλωσε ο πρόεδρος στη συνέντευξη τύπου πριν από μισή ώρα περίπου». Ήταν κιόλας η τρίτη φορά. Κι ο Χάρι είδε άλλη μια φορά τη διμοιρία των δημοσιογράφων να στριμώχνεται ουρλιάζοντας πάνω στο κιγκλίδωμα. Οι άντρες με τα γκρίζα κοστούμια από την άλλη πλευρά, προσπαθώντας, με μισή καρδιά ομολογουμέ-