Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ

S T U A R T T U R T O N 26 «Είμαι βέβαιος ότι ξέρετε» λέει ο σύντροφός μου, παρανοώ­ ντας το νόημα της διαμαρτυρίας μου. Κοιτάζω το κενό, το μόνο που σκέφτομαι είναι μια γυναίκα ονόματι Άννα, που κείτεται νεκρή στο δάσος. «Ακούστε, εσείς μείνετε εδώ να αναπαυτείτε» λέει, ενώ σηκώνεται. «Θα τους ρωτήσω όλους στο σπίτι να δω αν λείπει κανείς. Ίσως έτσι ανακαλύψουμε κάτι». Ο τόνος του είναι συμβιβαστικός αλλά ψυχρός. Όσο καλός κι αν υπήρξε μαζί μου, φοβάμαι πως οι αμφιβολίες του δεν θα τον αφήσουν να κάνει οτιδήποτε. Μόλις κλείσει αυτή την πόρ­ τα, θα κάνει απρόθυμα μερικές ερωτήσεις στο προσωπικό, ενώ η Άννα κείτεται εγκαταλελειμμένη. «Είδα μια γυναίκα να δολοφονείται» λέω και σηκώνομαι με κόπο. «Μια γυναίκα την οποία θα έπρεπε να είχα βοηθήσει, κι αν χρειαστεί να ψάξω και το κάθε εκατοστό αυτού του δάσους για να το αποδείξω, θα το κάνω». Με κοιτάζει στα μάτια για μια στιγμή και ο σκεπτικισμός του κλονίζεται απέναντι στη βεβαιότητά μου. «Από πού θα ξεκινήσετε;» ρωτάει. «Υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα δάσους εκεί έξω και, παρά τις καλές σας προθέ­ σεις, μόλις και μετά βίας καταφέρατε να ανεβείτε τις σκάλες. Όποια κι αν είναι αυτή η Άννα είναι νεκρή κι ο δολοφόνος της έχει διαφύγει. Δώστε μου μια ώρα για να οργανώσω μια ομάδα έρευνας και να μάθω ό,τι μπορώ. Κάποιος μέσα σ’ αυτό το σπίτι πρέπει να γνωρίζει ποια είναι και πού πήγε. Θα τη βρού­ με, σας το υπόσχομαι, αλλά πρέπει να κάνουμε τα πράγματα σωστά». Σφίγγει φιλικά τον ώμο μου. «Μπορείτε να κάνετε αυτό που σας ζητάω; Μία ώρα, σας παρακαλώ». Οι αντιρρήσεις με πνίγουν, αλλά έχει δίκιο. Πρέπει να ξε