Οι επιβάτες της αποβάθρας 5

C L A R E P O O L E Y 12 Ο αρχισυντάκτης της Αϊόνα της πρότεινε κάποια στιγ- μή να ξεκινήσει να εργάζεται από το σπίτι. Ήταν πολύ της μόδας, της είπε, επίσης η δουλειά της μπορούσε να γίνει εξίσου καλά και με τηλεργασία. Προσπάθησε να την πεί- σει να απαρνηθεί τον προσωπικό της χώρο στο γραφείο με διάφορα καλοπιάσματα, όπως μία ώρα παραπάνω ύπνο και μεγαλύτερη ευελιξία, ενώ όταν αυτά απέβησαν μά- ταια, επιχείρησε να τη φέρει προ τετελεσμένου, αναγκά- ζοντάς τη να συμμορφωθεί με μια απαίσια πρακτική ονό- ματι « ζεστό γραφείο » , που –όπως διαπίστωσε η Αϊόνα– ήταν η επιχειρηματική αργκό για το κοινόχρηστο γραφείο . Από παιδί ακόμα, η Αϊόνα απεχθανόταν να μοιράζεται πράγ- ματα. Εκείνο το μικρό επεισόδιο με την κούκλα Barbie είχε μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη της, όπως αναμφίβολα και στων συμμαθητών της. Όχι, τα προσω- πικά όρια ήταν απαραίτητα. Ευτυχώς, οι συνάδελφοι της Αϊόνα αντιλήφθηκαν γρήγορα ποιο ήταν το αγαπημένο της γραφείο, το οποίο και μετατράπηκε από ζεστό σε ξε- κάθαρα παγερό. Η Αϊόνα λάτρευε να πηγαίνει στο γραφείο. Της άρεσε να συναναστρέφεται με νέους ανθρώπους που της μάθαι- ναν τη μοντέρνα διάλεκτο της νεολαίας, της έβαζαν να ακούει τα αγαπημένα τους καινούργια κομμάτια και της έλεγαν τι να παρακολουθεί στο Netflix. Ήταν σημαντικό, ιδίως στο επάγγελμά της, να αφουγκράζεται, με το ένα αυτί τουλάχιστον, τον σφυγμό της εποχής. Η Μπία, να ’ναι καλά, είχε μαύρα μεσάνυχτα από το σύγχρονο πνεύ- μα των καιρών.