Μην πεις λέξη: Βία και προδοσία στη Βόρεια Ιρλανδία - Η κρυφή ιστορία του IRA

MHN ΠΕΙΣ ΛΕΞΗ 52 Στρατός δεν διέφερε σε τίποτε από την αστυνομία, όπως αυτός έβλεπε τα πράγματα. Τους παρακολουθούσε 210 να σπρώχνουν ανθρώπους πά­ νω στους τοίχους και να τους κλοτσάνε για να τους αναγκάσουν να ανοίξουν τα πόδια. Είδε στρατιώτες να τραβάνε πατεράδες και αδέρφια έξω από τα σπίτια και να τους μεταφέρουν στις φυλακές, όπου κρατού­ νταν χωρίς να έχουν περάσει από δίκη. Ο Άρθουρ Μακόνβιλ ήταν άνεργος. 211 Αυτό όμως δεν ήταν κάτι σπάνιο στο Ντίβις, όπου οι μισοί ένοικοι εξαρτιόνταν αποκλειστικά από την κοινωνική πρόνοια 212 για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Όταν τα παιδιά 213 της έφευγαν από το διαμέρισμα στο Ντίβις, η Τζιν τους έλεγε να μην απομακρύνονται πολύ. «Μην πάτε μακριά. Μείνετε κοντά στο σπίτι». Στην πραγματικότητα, δεν είχαν πόλεμο –οι αρχές επέμεναν πως επρόκειτο για συνηθισμένες κοινωνικές αναταραχές–, αλλά σίγουρα με πόλεμο έμοιαζε. Ο Μάικλ έβγαινε έξω με τους φίλους και τα αδέρφια του σε ένα αφιλόξενο, απρόβλεπτο περιβάλλον. Ακόμα και κατά τις χειρότερες περιόδους των Ταραχών, τα παιδιά δεν ήξεραν τι θα πει φόβος. Όταν σταματούσαν οι πυροβολισμοί και οι φωτιές καταλάγιαζαν, τα παιδιά έβγαιναν στους δρόμους 214 και σέρνονταν μέ­ σα από τους σκελετούς των κατακαμένων φορτηγών, χρησιμοποιούσαν τα ελατήρια των στρωμάτων σαν τραμπολίνο, ή έπαιζαν κρυφτό με τις αδέσποτες μπανιέρες που ήταν παρατημένες μέσα στα χαλάσματα των δρόμων. Ο Μάικλ την περισσότερη ώρα είχε το μυαλό του στα περιστέρια. Από τον 19ο αιώνα ακόμα, τα περιστέρια ήταν γνωστά στην Ιρλανδία ως «το άλογο κούρσας των φτωχών». 215 Ο πατέρας του και οι μεγαλύτε­ ροι αδερφοί του του μετέδωσαν το πάθος: μία από τις παλιότερες ανα­ μνήσεις του ήταν πως η οικογένειά του διέθετε πάντα περιστέρια. Ο Μάικλ εκστράτευε μέσα στην εμπόλεμη ζώνη ψάχνοντας για κουρνια­ σμένα περιστέρια. Όταν τα ανακάλυπτε, έβγαζε το παλτό του και το χρησιμοποιούσε σαν δίχτυ, και ύστερα έφερνε λαθραία τα ζεστά και τρεμάμενα πλασματάκια 216 στο δωμάτιό του. Στις περιπέτειές του, ο Μάικλ επέλεγε μερικές φορές να επισκέπτεται μισορημαγμένα σπίτια. Δεν είχε ιδέα τι κίνδυνοι κρύβονταν εκεί –πρό­ σφυγες, παραστρατιωτικοί, βόμβες, το ίδιο του έκανε–, αλλά δεν φοβό