Η μεγάλη πομπή

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΜΠΗ 21 πολυκατοικιών πέρα από τον ασφαλτόδρομο, αλαφρωμέ- νοι ακόμα πιο πολύ στην απόσταση, σβησμένοι πίσω από τις καλαμιές που τις μισόκρυβαν– είχε αποκτήσει για το παιδί μια σημασία ξεχωριστή. Τον αποθάρρυνε ο φόβος πως το βλέμμα της θα στρε- φόταν πάνω του εξεταστικά, θα τον περιεργαζόταν, θα τον ζύγιζε και με την ίδια ταχύτητα που ο ίδιος είχε συ- μπεράνει πως τους χωρίζει χάος θα ψηλαφούσε κι αυτή πάνω του τα σημάδια που μαρτυρούσαν τη διαφορά τους. Δεν ήταν η κοπέλα που τη βγάζεις με το λεωφορείο ή έστω ακόμα με τη μηχανή· ούτε η κοπέλα που έπειτα από το σινεμά και το σουβλάκι θα συνωστιζόταν στη φτωχική ντι- σκοτέκ της Περικλέους για να σ’ ακολουθήσει αργότερα στο δωμάτιο κάποιου από την παρέα, στην ταράτσα του πατρικού σπιτιού, που διέθετε είσοδο ανεξάρτητη. Κι ενώ η καταγωγή της ξανθιάς παράμενε μυστήριο, για πρώτη φορά το παιδί είχε την εντύπωση πως η δικιά του διαβα- ζόταν ολοκάθαρα επάνω του: ο πατέρας του μπαρκαρι- σμένος – παλιότερα στα φορτηγά και τελευταία στα κα- ράβια της ακτοπλοΐας· η μάνα του παραδουλεύτρα που σφουγγάριζε σκάλες σε κάποια μέγαρα του κέντρου, κά- τοικοι του ταπεινού αυθαίρετου που έστεκε χαμένο μέσα στην αγριάδα, στη νησίδα που σχημάτιζε το διχαλωτό ρέ- μα του Αγίου Δημητρίου· με τηλεόραση ασπρόμαυρη, δεύ- τερο χέρι αγορασμένη· με σκάφη για την μπουγάδα· με κοτούλες πίσω στην αυλή· με τενεκεδένιο φουγάρο πάνω από την κουζίνα· με ασπρισμένους τενεκέδες για γλά- στρες στην είσοδο μπροστά· με τα κουφώματα ξύλινα, σκεβρωμένα από τον καιρό κι από την υγρασία...