Μάρξ και μαρξισμός

MAΡΞ 46 προκύπτει ο δρ Μαρξ». 42 Ο Χες και ο Μαρξ όμως ήρθαν σε ρήξη το 1846, αφού ο πρώτος θεωρούσε τον δεύτερο πολύ αυστηρό με τους συντρόφους του κομμουνιστές. Αργότερα κα- τηγόρησε τον Μαρξ ότι βλέπει «τη δυστυχία των εργατών και την πείνα των φτωχών» ως κάτι που έχει «μόνο επιστημονικό και δογματικό ενδιαφέρον» και πρόσθετε: «Εσύ είσαι υπεράνω τέτοιας δυστυχίας […] δεν σε διακατέχει αυτό που κάνει τις καρδιές των ανθρώπων να συγκινούνται». 43 Ο δεύτερος αξιοσημείωτος Γερμανός κομμουνιστής ήταν ένας γνήσιος πληβείος, ο Βίλχελμ Βάιτλινγκ (1808-1871). Το όραμά του όμως έμοιαζε με εκείνα τα χιλιαστικά, ευαγγελικά οράματα που απεχθανόταν ο Μαρξ. Όπως και ο Τόμας Μορ, ο Βάιτλινγκ ήθελε στολές και κοινοτικά γεύματα, κάτι που ο Μαρξ απέρριπτε περιφρονητικά ως «κομμουνισμό του στρα- τώνα». 44 Ο Βάιτλινγκ είχε εμπνευστεί από τον Σεν-Σιμόν και πίστευε ότι τη μελλοντική κοινοπολιτεία θα πρέπει να την κυβερνούν τρεις σοφοί: * ένας γιατρός, ένας επιστήμονας κι ένας μηχανικός· υποστήριξε μάλιστα ότι μπορεί να προκύψει και ένας νέος Μεσσίας. Κατά τη συνάντησή του με τον Μαρξ στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 1846, σε μια συγκέντρωση ενός στενού κύκλου οπαδών του κομμουνισμού, ο Βάιτλινγκ έδειξε την αποστροφή του για τη μελέτη της οικονομίας και υπαινίχθηκε ότι ο Μαρξ γνώριζε ελάχιστα για τις πραγματικές εργατικές τάξεις. Ο Μαρξ τον επέπληξε ευθύς σαν κακομαθη- μένο σχολιαρόπαιδο και απέρριψε ως άχρηστες τις ηθικολο- γικές κοινοτοπίες από τις οποίες απουσίαζε μια στέρεη στρα- * Η φράση «three wise men» παραπέμπει και στους τρεις Μάγους που εμφανίζονται μετά τη γέννηση του Ιησού.