Καλό σημάδι

1 Ξυπνά από τον ρυθμικό ήχο των κυμάτων που σκάνε στον βράχο. Έχει κι αυτή την αίσθηση της ζαλάδας που την πιάνει στα θαλασσινά ταξίδια, σάμπως να κοιμήθηκε σε κα- ράβι. Σηκώνεται από το κρεβάτι νωχελικά και ρίχνει στην πλάτη το δερμάτινο τζάκετ που ’χε πεταμένο στην πολυθρό- να, για να της πάρει την πρωινή ψύχρα, αν και γρήγορα συνειδητοποιεί πως το δωμάτιο είναι ευχάριστα ζεστό. Δια- σχίζει ξυπόλυτη το δωμάτιο, νιώθοντας το καλογυαλισμένο ξύλο να της χαϊδεύει απαλά τις πατούσες. Παντόφλες δεν κουβάλησε. Άλλωστε τρεις τέσσερις μέρες το πολύ προγραμ- μάτιζε να μείνει. Δεν χρειαζόταν παραπάνω. Σίγουρα θα ξα- νακατέβαινε, και τότε θα έφερνε περισσότερα πράγματα. Ανοίγει τυχαία ένα από τα παράθυρα, να αφήσει χώρο για το πρωινό φως. Μα την αλήθεια, δεν το περίμενε αυτό που αντικρίζει. Το αφρισμένο πέλαγος να υψώνει κύματα κοντά δυο μέτρα, μια να καταπίνει τους βράχους της ακτής, μια να γλείφει τους πέτρινους τοίχους του σπιτιού, κι έπειτα ξεψυ- χισμένο να παραδίνεται άνευ όρων μπροστά στα πόδια της, έτσι που το κοιτάζει αφ’ υψηλού από τον δεύτερο όροφο του ψηλοτάβανου πέτρινου Αρχοντικού. Στιγμή τη στιγμή, να