Η ιστορία ενός έρωτα

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΕΠΙ ΓΗΣ Ό ταν θα γράψουν τη νεκρολογία μου –αύριο, ή την επομένη– θα λέει: Ο ΛΕΟ ΓΚΟΥΡΣΚΙ ΠΕΘΑΝΕ, ΑΛΛΑ Ο ΒΟΘΡΟΣ ΤΟΥ ΖΕΙ. Απορώ που δεν μ’ έθαψαν και ζωντανό. Το διαμέρισμα δεν είναι μεγάλο. Παλεύω να περάσω ανάμεσα σε κρεβάτι και από- πατο, απόπατο και τραπέζι κουζίνας, τραπέζι κουζίνας και εξώ- πορτα. Αν θέλω να πάω απ’ τον απόπατο στην εξώπορτα, αδύνα- τον! Πρέπει να περάσω απ’ το τραπέζι της κουζίνας. Μ’ αρέσει να φαντάζομαι σαν αφετηρία το κρεβάτι, πρώτο σταθμό τον απόπατο, δεύτερο το τραπέζι της κουζίνας, τρίτο την εξώπορτα. Αν χτυπήσει το κουδούνι κι είμαι ξαπλωμένος, για να φτάσω στην πόρτα πρέπει να παρακάμψω απόπατο και τραπέζι. Αν τύ- χει να είναι ο Μπρούνο , τον αφήνω αμίλητος να μπει και ξανατρέ- χω στο κρεβάτι, με την οχλοβοή του πλήθους ν’ αντηχεί στ’ αυ- τιά μου μακρινή. Αναρωτιέμαι συχνά ποιος θα με δει ζωντανό τελευταίος. Αν έβαζα στοίχημα, θα έλεγα, ο νεαρός που παραδίδει κινέζικο