Η καμαριέρα

N I T A P R O S E 34 Σνόου, τα χέρια μου τρέμουν. Τα νεύρα μου είναι τεντω­ μένα. Το σωστό, σωστό. Ό,τι έγινε, έγινε. Αλλά, παρ’ όλα αυτά, τρέμω. Για να ηρεμήσω, εφαρμόζω ένα διανοητικό τέχνασμα της γιαγιάς. Θυμάμαι ότι κάθε φορά που η ένταση σε μια ταινία γινόταν αφόρητη, άρπαζε το τηλεκοντρόλ και την έτρεχε μπροστά λέγοντας: Ορίστε. Δεν υπάρχει λόγος να ταρά- ζουμε τα νεύρα μας όταν το τέλος είναι αναπόφευκτο. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει . Πράγμα που ισχύει βέβαια στις ταινίες, αλλά όχι τόσο στην πραγματική ζωή. Σε αυτήν οι πράξεις σου μπορούν να αλλάξουν το αποτέλεσμα, από λυπηρό σε χα­ ρούμενο, από απογοητευτικό σε ικανοποιητικό, από λάθος σε σωστό. Ωστόσο το τέχνασμα της γιαγιάς βοηθάει. Τρέχω μπρο­ στά το μυαλό μου και το βάζω να ξαναπαίξει από το σωστό σημείο. Το τρέμουλό μου καταλαγιάζει αμέσως. Βρισκό­ μουν ακόμη στη σουίτα, αλλά όχι στο υπνοδωμάτιο. Ήμουν δίπλα στην εξώπορτα. Έτρεξα πίσω στο υπνοδωμάτιο, άρ­ παξα για δεύτερη φορά το ακουστικό του τηλεφώνου και κάλεσα τη ρεσεψιόν. Αυτή τη φορά ζήτησα να μιλήσω με τον κύριο Σνόου. Όταν άκουσα τη φωνή του στην άλλη άκρη της γραμμής να λέει «Εμπρός; Τι συμβαίνει;», φρό­ ντισα να είμαι πολύ σαφής. «Είμαι η Μόλι. Ο κύριος Μπλακ είναι νεκρός. Βρίσκο­ μαι στο δωμάτιό του . Σας παρακαλώ, τηλεφωνήστε αμέσως στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών». Περίπου δεκατρία λεπτά μετά, ο κύριος Σνόου μπήκε στο δωμάτιο με μια μικρή στρατιά από ιατρικό προσωπικό