Φωτεινή πολιτεία

A N D R É S B A R B A 10 που τους αξίζει και οι κακοί οιωνοί όντως υπάρ- χουν». Αν υπάρχουν λέει… Τη μέρα που έφτασα στο Σαν Κριστόμπαλ, πριν από είκοσι δύο χρόνια, δεν ήμουν παρά ένας νεαρός υπάλληλος του υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων του Εστεπί που είχε μόλις πάρει προαγωγή. Μέσα σε διάστημα λίγων χρόνων είχα γίνει από ένας αδύ- νατος απόφοιτος της Νομικής ένας άντρας νιόπα- ντρος που η ευτυχία τον έκανε να δείχνει πιο ωραίος απ’ ό,τι ήταν σίγουρα το φυσικό του. Η ζωή μού φαινόταν μία απλή αλυσίδα από αντιξοότητες που ξεπερνιούνταν σχετικά εύκολα και κατέληγαν σ’ έναν θάνατο ίσως όχι απλό, αλλά τόσο αναπόφευ- κτο, που δεν άξιζε τον κόπο να τον σκέφτεται κα- νείς. Δεν ήξερα τότε πως η ευτυχία είναι ακριβώς αυτό, η νιότη ακριβώς αυτό και ο θάνατος ακριβώς αυτό και ότι, παρόλο που δεν έσφαλλα ουσιαστικά σε τίποτα, έσφαλλα σε όλα. Είχα ερωτευτεί μία κα- θηγήτρια βιολιού από το Σαν Κριστόμπαλ τρία χρό- νια μεγαλύτερη από μένα, μητέρα ενός κοριτσιού εννιά ετών. Και οι δυο τους λέγονταν Μάια και είχαν και οι δυο τους έντονο βλέμμα, μικρές μύτες και κάτι σκουρόχρωμα χείλη που μου φαίνονταν το απο- κορύφωμα της ομορφιάς. Ήταν φορές που ένιωθα λες και είχα επιλεγεί για κάποιο μυστικό συμβούλιο, τόσο ευτυχής που είχα πέσει στα δίχτυα της, που, όταν μου πρόσφεραν τη δυνατότητα να πάρω μετά-