Φόνοι στο Μανχάταν (Pocket)

[ 23 ] 1 Ξ ύπνησα πολύ τσαντισμένος. Ήταν ακόμη βαθύ σκοτάδι με εξαί- ρεση το φωτεινό «τρεις και δεκατέσσερα» στο καντράν του ψη- φιακού ρολογιού. Θα ήθελα να κοιμηθώ άλλες τρεις ώρες, αλλά το μοναδικό βοήθημα ύπνου που είχα στο διαμέρισμα ήταν το γεμάτο περίστροφο στο κομοδίνο μου, και θα προτιμούσα σίγουρα να ρίξω μεδαύτοστονηλίθιοπουέστειλε τονσυνεργάτημουστονοσοκομείο. Άναψα τοφως. Είχα ένα ειδικό μοβ στρώμα τυλιγμένο κάτωαπό την ντουλάπα, και αποφάσισα ότι μισή ώρα ασκήσεις γιόγκα, σου- κασάνα και ανάποδου σκύλου θα τέντωναν τους μυς μου και θα μείωναν το στρες. Δεν έπεσα έξω. Στις τέσσερις και τέταρτο πια είχα κάνει ντους, είχα ντυθεί και έπινα αργά ένα φλιτζάνι πράσινο τσάι. Δεν είναι το αγαπημένο μου ποτό, αλλά η Έρικα, η δασκάλα της γιόγκα, με διαβεβαίωσε ότι θα θεραπεύσει τα τσάκρα μου και ότι θα βοηθήσει τον οργανισμό μου να αντιμετωπίσει τις σωματικές και ψυχολογικές πιέσεις της ζωής. Της υποσχέθηκα ότι θα το δοκιμάσωγια έναν μήνα. Αλλά μόνο πίσω από κλειστές πόρτες. Αν κάποιος στη δουλειά μύριζε έστω το τσάι στην ανάσα μου, θα γινόμουν ρεζίλι. Λέγομαι Ζακ Τζόρνταν και είμαι ντετέκτιβ της αστυνομίας της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν τριάντα πέντε χιλιάδες αστυνομικοί στη Νέα Υόρκη, και είμαι ένας από τους εβδομήντα πέντε τυχερούς που ανήκουν στην Ομάδα Αρωγής Θυμάτων Υψηλού Προφίλ.