Φανή

ΦΑΝΗ 19 δεν έβγαζες άχνα. Νόμιζα πως θα πέθαινες. Σε φέραμε άρον άρον εδώ, μαζί με τον Αντίφα. Οι γιατροί είπαν πως μπορεί να έχεις πάθει διάσειση και σε κράτησαν μέσα για σιγουριά». Σηκώνω τα χέρια και ψάχνω το κεφάλι μου. Ο Μιχάλης με κοιτάζει με απορία. Βγάζει από την τσέπη του το σακου­ λάκι με τον καπνό. Νομίζω πως θα στρίψει τσιγάρο και θα μου το δώσει, όμως δεν το κάνει. Κρατάει μόνο το σακου­ λάκι σαν να είναι κάτι πολύτιμο. «Οι άλλοι πού είναι;» του λέω. «Την κοπάνησαν όλοι, μόνο εγώ έμεινα να σε περιμένω». «Ποιοι όλοι δηλαδή;» «Όλοι, ρε. Δεν θυμάσαι ποιοι ήμασταν χθες το βράδυ;» Θυμάμαι; Κάτι θυμάμαι. Η χθεσινοβραδινή μου μνήμη αρχίζει να ξυπνά και να μου στέλνει μηνύματα, κομμάτια μιας θρυμματισμένης ει­ κόνας που λίγο λίγο συμπληρώνεται.