Ένοχη νύχτα

17 Ε Ν Ο Χ Η Ν Υ Χ Τ Α την ίδια στιγμή λυπόταν τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, τον Τζάστιν Κρέιμερ, έναν τριαντάρη επενδυτικό σύμβουλο, που είχε αναγκαστεί να το πουλήσει κοψοχρονιά όταν έχασε τη δουλειά του. Την ημέρα που έβαλαν τις τελικές υπογραφές, ο Τζάστιν, μ’ ένα γενναίο χαμόγελο στα χεί- λη, της έκανε δώρο μια βρομέλια, σαν εκείνη που είχε δει στο σπίτι του και της είχε αρέσει την πρώτη φορά που είχε πάει να δει το ακίνητο ως υποψήφια αγοράστρια. «Ο Ρόμπι μού είπε ότι σου άρεσε το φυτό μου» της είχε πει δείχνοντας τον μεσίτη δίπλα του. «Εκείνο το πήρα μαζί μου, αλλά αυτό εδώ είναι δώρο για το καινούρ- γιο σπίτι. Άμα το βάλεις στο ίδιο σημείο κοντά στο πα- ράθυρο της κουζίνας, θα θεριέψει σαν ζιζάνιο». Η Κέιτ θυμήθηκε πάλι την ευγενική του χειρονομία· το σκεφτόταν πότε πότε όταν έμπαινε στο ευχάριστο διαμέρισμά της και άναβε το φως. Τα έπιπλα του καθι- στικού ήταν όλα σε μοντέρνα γραμμή. Ο χρυσός-μπεζ καναπές με τα βαθιά μαξιλάρια σε καλούσε να πάρεις έναν υπνάκο. Οι ασορτί πολυθρόνες με το ίδιο κάλυμμα και τα φαρδιά μπράτσα και προσκέφαλα υπόσχονταν άνεση. Τα διάφορα μαξιλάρια που έδεναν με τα χρώμα- τα των γεωμετρικών μοτίβων του χαλιού πρόσθεταν πι- νελιές χρώματος στο ντεκόρ. Η Κέιτ θυμόταν πόσο είχε γελάσει η Χάνα όταν είχε έρθει να δει το διαμέρισμα με το που είχαν παραδοθεί τα καινούργια της έπιπλα. «Για όνομα του Θεού, βρε Κέιτ» είχε πει. «Μεγάλωσες ακούγοντας τον μπαμπά να λέει ότι τα έπιπλα του σπιτιού