Ένα τραγούδι για τον Ορφέα

1 Εναντιοδρομία Και όταν φεύγεις και όταν γυρίζεις, ο ίδιος δρόμος είναι. Μόνο που εσύ και είσαι και δεν είσαι ο ίδιος. Ειδικά αν εκείνο που σ’ έκανε να φύγεις ήταν το όραμα μιας νέας ζωής. Και αυτό που σε κάνει να επιστρέφεις, ένας καρ­ κίνος. Ο ίδιος δρόμος είναι. Μόνο που τώρα αισθάνεσαι τη διαδρομή αλλιώς σημαδεμένη. Εκεί, για παράδειγμα, που καθόσουν σ’ ένα καφενείο κάτω από πλατάνια και το μυαλό σου άδειαζε χαζεύοντας, τώρα σε μπουκώνει η σκέψη «Πόσες φορές ακόμη, άραγε;», ενώ το πόδι σου κουνιέται νευρικά. Νιώθεις το οδόστρωμα κατειλημμένο άτακτα από στρώσεις πλάσματα ενάντια: Αναμνήσεις και σκέψεις, θολώματα, διαυγάσεις, πλάσματα της φα­ ντασίας, περιπλοκές του σώματος. Ευχές προσδοκίες που δεν ευοδώθηκαν. Πλήγματα που δεν είχες φανταστεί ότι θα πετύχαιναν εσένα. Τόποι χρωματισμένοι από συμ­ βάντα που προτιμάς να μην είχαν υπάρξει. Κόχες του καιρού όπου περίμενες περίμενες και τίποτα. Λόγια που