Ο βίος και το έργο του Κ. Π. Καβάφη

Την ίδια εποχή συναντά διάφορους συγγενείς και συγκεντρώνει αµφιµερείς πληροφο- ρίες για το γενεαλογικό του δέντρο. Τις στέλνει στον αδελφό του Τζων, στην Αλεξάνδρεια, που συνθέτει κι εκείνος γενεαλογικό δέντρο. Aρχίζει να γράφει ποιήµατα και πεζά. Ανάµεσά τους καταλέγονται τα ποιήµατα: «O βεϊζα- δές προς την ερωµένην του», «Dünya güzeli», και, σε αγγλική γλώσσα, τα πεζά: «Masks», «Romaic folk-lore of enchanted animals», «Persian manners», «Misplaced tenderness». Όλα αυτά θα παραµείνουν ανέκδοτα για πολλές δεκαετίες, εκτός από το τελευταίο, που θα δηµοσιευτεί σε ελληνική διασκευή το 1886, υπό τον τίτλο «Oι απάνθρωποι φίλοι των ζώων». Από τα γράµµατα που ανταλλάσσει µε τον αδελφό του, Τζων, προκύπτει πως, κατά τη διάρ- κεια της παραµονής του στην Πόλη, είχε βαλθεί να µεταφράσει ολόκληρη την κωµωδία του Σαίξπηρ Much ado about nothing . Oι φίλοι του, Μικές Θ. Ράλλης και Στέφανος Στ. Σκυλίτσης (και οι δύο θα πεθάνουν νεότατοι κατά τα αµέσως επόµενα χρόνια), µε γράµµατά τους ενηµερώνουν τακτικά τον Καβάφη για τα γεγονότα της γενέτειρας. «Ένα µεγάλο µέρος της αλληλογραφίας αφιερώνεται στην κοινωνική κίνηση της Αλεξάνδρειας. »Μετά τα δραµατικά συµβάντα των σφαγών, του βοµβαρδισµού, της καταλήψεως της Αιγύπτου από τους Άγγλους, της φυγής και της επανόδου των Ευρωπαίων, οι δουλειές, το εµπόριο ξανάρχισαν κ’ εφούντωσαν. Oι άνθρωποι που εκινδύνευσαν αισθάνθηκαν την ανά- γκη των διασκεδάσεων, του γλεντιού. Η ανησυχία και ο φόβος που είχαν δοκιµάσει, η συµπίεση των συναισθηµάτων τους, µετατρέπονταν τώρα σε άσβηστη δίψα απολαύσεων. »Oι νεαροί αλληλογράφοι του Καβάφη έγιναν, προς χάριν του, χρονικογράφοι της Αλεξανδρινής “κωµωδίας”. O Καβάφης περίµενε κ’ εδιάβαζε µε απληστία τα νέα που του µετέδιδαν οι φίλοι του. »Η περιέργειά του ήταν µεγάλη κ’ η παρακολούθηση από µακρυά επεισοδίων σχετι- κών µε πρόσωπα που εγνώριζε καλά ήταν γι’ αυτόν σαν τις περιπέτειες µυθιστορήµατος που παρακολουθούσε τµηµατικά. »Παρελαύνουν ονόµατα που τα πιο πολλά παρέµειναν, µέχρι σήµερα, στο προσκήνιο της κοσµικής δράσεως. Συναδινοί, Μπενάκηδες, Ασλάν, Ζερβουδάκηδες, Σαλβάγοι, Ζο- γκέµπ – όλοι ανήκουν στην πολύ πλούσια τάξη, δηλαδή, κατά την εθιµοταξία της κοσµοπο- λιτικής κοινωνίας της Αιγύπτου, στην αριστοκρατία. Όλοι αµιλλώνται µεταξύ των ποιος θα δώση τα πιο πολυτελή γεύµατα, τους κοµψότερους χορούς, τις πιο εντυπωτικές δεξιώσεις. Στις συγκεντρώσεις αυτές προσέρχονταν Άγγλοι αξιωµατικοί του στρατού και ναυτικού, που δεν επρόφθαιναν να δέχωνται προσκλήσεις.» ( Βίος ). O άλλος φίλος, ο Τζων Ροδοκανάκης, του γράφει από το Λίβερπουλ, όπου στην αρχή σπούδαζε και µετά εργαζόταν σε βαµβακοµεσιτικό γραφείο, και του διηγείται τις ερωτικές του περιπέτειες. O ίδιος ο Καβάφης αποφεύγει να εκθέσει στους φίλους του τα προσωπικά του, γεγονός για το οποίο εκείνοι διαµαρτύρονται: «Δεν µας γράφεις τίποτε για την ιδιαίτερη ζωή σου. Πώς µπορείς να είσαι τόσο µυστικός; Δεν µας έχεις εµπιστοσύνη ή τι διάβολο; Μια λέξη δεν µπορεί κανείς να βγάλη από σένα» του γράφει ο Σκυλίτσης (19.3.1883), µιλώντας και εξ ονόµατος του Ράλλη. [ 25 ] 1883-1884 1884