Ο αχός της εποχής

J U L I A N B A R N E S 22 Το βαλιτσάκι που στηριζόταν στην κνήμη του του θύμισε την εποχή που προσπάθησε να το σκάσει από το σπίτι του. Πόσων ετών ήταν τότε; Εφτά, μπορεί κι οχτώ. Είχε πάρει τότε μαζί του κάποιο βαλιτσάκι; Μάλλον όχι – η οργή της μητέρας του θα ήταν πολύ πιο άμεση. Ήταν ένα καλοκαίρι στην Ιρίνοφκα, όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως γενικός διευθυντής. Ο Γιούργκενσεν ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές του υποστατικού. Αυτός που έφτιαχνε και επισκεύαζε, αυτός που έλυνε τα προβλήματα με τρόπο που καταλάβαινε ένα παιδί. Αυτός που δεν τον νουθετούσε ποτέ, μόνο τον άφηνε να παρακολουθεί πώς ένα κομμάτι ξύλο μετατρεπόταν σε στιλέτο ή σφυρίχτρα. Ο ίδιος που του έδωσε ένα κομμάτι φρεσκοκομμένης τύρφης και τον άφησε να το μυρίσει. Είχε δεθεί πολύ με τον Γιούργκενσεν. Έτσι, όποτε κάτι τον δυσαρεστούσε, πράγμα που συνέβαινε συχνά, έλε­ γε: «Πολύ καλά, θα πάω κι εγώ να μείνω με τον Γιούργκεν­ σεν». Ένα πρωινό, ενώ βρισκόταν ακόμη στο κρεβάτι, ξεστό­ μισε την απειλή ή την υπόσχεσή του για πρώτη φορά εκείνη τη μέρα. Μία φορά ήταν όμως αρκετή για τη μητέρα του. Ντύσου και θα σε πάω εγώ, του απάντησε. Εκείνος σήκωσε το γάντι –όχι, δεν υπήρξε χρόνος για να μαζέψει τα πράγμα­ τά του–, η Σοφία Βασίλιεβνα τον άρπαξε σφιχτά από τον καρ­ πό και άρχισαν να περπατούν διασχίζοντας τον αγρό προς το μέρος όπου έμενε ο Γιούργκενσεν. Στην αρχή εκπλήρωνε με θάρρος την απειλή του, βαδίζοντας καμαρωτός δίπλα στη μητέρα του. Σταδιακά όμως άρχισε να σέρνει τις φτέρνες του και ο καρπός και η παλάμη του άρχισαν να ξεγλιστρούν από τη λαβή της μάνας του. Εκείνη την ώρα νόμιζε ότι εκείνος ήταν που αποτραβιόταν, τώρα όμως συνειδητοποιούσε ότι η