Ακόμα και τα άγρια σκυλιά (Pocket)

[ 8 ] «Μόνο βρακί και φανέλα φοράει». «Δεν είδα τατουάζ ή δαχτυλίδια. Τίποτα που να χρειάζεται να κόψουμε». «Εδώ είμαστε». Ο οδηγός σταμάτησε το αυτοκίνητο, βγήκε έξω και άνοιξε μια πύλη. Τα ίχνη στο έδαφος οδηγούσαν μέσα στο δάσος. «Ελπίζω να μην κολλήσουμε» είπε μπαίνοντας πάλι στο αυτοκί- νητο. Ύστερα, βλέποντας το ύφος του άλλου, πρόσθεσε: «Αστείο». «Το καλό που σου θέλω». Προχώρησαν αργά μερικές εκατοντάδες μέτρα. «Εδώ έχει αρκετό χώρο για να στρίψω» είπε ο οδηγός. «Μας κάνει τότε». «Το αναγνωρίζεις;» Ο συνοδηγός κούνησε αρνητικά το κεφάλι του: «Πάει λίγος καιρός». «Νομίζω κάποιος είναι θαμμένος κάπου μπροστά μας και ένας άλλος στ’ αριστερά». «Αν είναι έτσι, καλύτερα να δοκιμάσουμε από την άλλη μεριά. Φακό έχει στο ντουλαπάκι;» «Με καινούργιες μπαταρίες, όπως είπες». Ο συνοδηγός τσέκαρε: «Εντάξει, λοιπόν». Οι δυο άντρες βγήκαν από το αυτοκίνητο και στάθηκαν περί- που ένα λεπτό, μέχρι να προσαρμοστούν τα μάτια τους στο σκοτά- δι, με τ’ αυτιά τεντωμένα, μην τυχόν πιάσουν κανέναν ασυνήθιστο θόρυβο.