Ακόμα και τα άγρια σκυλιά (Pocket)

[ 15 ] στο τμήμα του Σεντ Λέναρντ. Κάθισε λίγα λεπτά ακόμα στο αυτο- κίνητό του για να συγκεντρωθεί, ενώ τα χέρια του χάιδευαν το τι- μόνι. Κάτι τέτοιες στιγμές ευχόταν να κάπνιζε – να είχε κάτι να απασχολείται, κάτι να ξεχνιέται. Αντ’ αυτού, ακούμπησε μια τσί- χλα στη γλώσσα του και έκλεισε το στόμα του. Ένας ένστολος είχε βγει από την πίσω πόρτα του τμήματος στο πάρκινγκ και άνοιγε ένα πακέτο τσιγάρα. Καθώς ο Φοξ προχωρούσε προς το μέρος του τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν και ο άλλος του έγνεψε ευγενέστατα. Ο ένστολος ήξερε ότι παλιότερα ο Φοξ δούλευε στα Επαγγελματικά Πρότυπα – όλοι στο τμήμα το ήξεραν. Κάποιοι δεν έδειχναν να ενοχλούνται · άλλοι εκδήλωναν φανερά την απέχθειά τους. Ήταν βλοσυροί, του απαντούσαν με το ζόρι, άφηναν τις πόρτες να κλείνουν στα μούτρα του αντί να τις κρατούν ανοιχτές. «Είσαι καλός αστυνομικός» του είχε πει παραπάνω από μία φο- ρά η Σιβόν. «Μακάρι να το έβλεπες κι ο ίδιος...» Φτάνοντας στο γραφείο της Δίωξης ο Φοξ ψυλλιάστηκε πως κάτι συνέβαινε. Μετέφεραν καρέκλες και εξοπλισμό. Το βλέμμα του συνάντησε το βλέμμα του μπαρουτιασμένου Νταγκ Μάξτον. «Πρέπει να κάνουμε χώρο για μια καινούργια ομάδα» εξήγησε ο Μάξτον. «Καινούργια ομάδα;» «Από το Γκάρτκος, που σημαίνει ότι θα είναι κυρίως από τη Γλα- σκόβη – και ξέρεις τι αισθήματα τρέφω για δαύτους ». «Για ποιο λόγο;» «Κανείς δεν λέει». Ο Φοξ μάσησε την τσίχλα του. Στο Γκάρτκος, παλιό χαλυβουρ- γείο, στεγαζόταν τώρα η Εγκληματολογική Υπηρεσία της Σκοτίας. Είχε ξεκινήσει να λειτουργεί από το προηγούμενο καλοκαίρι και ο