Αιχμηρά αντικείμενα

[ 10 ] Έναστομάχι.Μιαμυρωδιά.Τσιγάροκαι μπαγιάτικοςκαφές.Oαξιο­ σέβαστος, βαριεστημένος αρχισυντάκτης μου Φρανκ Κιούρι, με τα φθαρμένα τουHushPuppies. Κουνιόταν μπρος πίσωπάνωστιςφτέρ­ νες του.Ταδόντιατουείχανμουλιάσει σεσάλιοκαφετί απότοτσιγάρο. «Πού βρίσκεσαι με το κομμάτι σου, μικρή;» Πάνω στο γραφείο μου ήταν μια ασημένια πινέζα, με τη μύτη προς τα πάνω. Την πίεσε με το κιτρινισμένο νύχι του αντίχειρά του. «Κοντεύω». Είχα 150 λέξεις κείμενο. Χρειαζόμουν πεντακόσιες. «Σκίσ’την, δώσ’το και έλα στο γραφείο μου». «Μπορώ να έρθω τώρα». «Σκίσ’την, δώσ’το και μετά έλα στο γραφείο μου». «Εντάξει. Σε δέκα λεπτά». Ήθελα πίσω την πινέζα μου. Έκανε να βγει από το γραφείο μου. Η γραβάτα του κρεμόταν σχεδόν πάνω από τον καβάλο. «Πρίκερ;» «Nαι, Κιούρι;» «Γάμησέ την». O Φρανκ Κιούρι πιστεύει ότι είμαι χαμηλών τόνων. Ίσως επειδή είμαι γυναίκα. Ίσως επειδή είμαι χαμηλών τόνων. Το γραφείο του Κιούρι βρίσκεται στον τρίτο. Είμαι σίγουρη ότι τον πιάνει πανικός και τσαντίζεται κάθε που κοιτάζει από το παράθυρό του και βλέπει έναν κορμό δέντρου. Oι καλοί αρχισυντάκτες δεν βλέπουν κούτσουρα · βλέπουν φυλλωσιές – αν μπορούν καν να ξε­ χωρίσουν ταδέντρααπό εκεί ψηλάπουβρίσκονται, στον δωδέκατο, δέκατο τρίτο όροφο. Αλλά για την Nτέιλι Ποστ , την τέταρτη μεγαλύ­ τερη εφημερίδα του Σικάγου, που έχει εξοριστεί στα προάστια,