Τα χρόνια της αθωότητας

[ 16 ] µε καστανά µαλλιά που έπεφταν µε µπούκλες στους κροτάφους και ήτανστερεωµέναµεµιαστενήδιαµαντένιατιάρα.Τοστιλ της κόµµω- σής της, που εκείνη την εποχή το αποκαλούσαν «στιλ Ιωσηφίνας», τονιζόταν ακόµα περισσότερο από το κόψιµο της σκούρας µπλε βελούδινης τουαλέτας της, την οποία συγκρατούσε εντυπωσιακά κάτωαπό τοστήθος της µια ζώνηκαι µιαµεγάληπαλιοµοδίτικηπόρ- πη. Ηκοπέλα µε το ασυνήθιστοφόρεµα, που δενφαινόταν νασυνει- δητοποιεί την προσοχή που τραβούσε, στάθηκε µια στιγµή στο κέ- ντρο τουθεωρείουσυζητώνταςµε την κυρίαΟυέλαντ ανήτανσωστό να της πάρει τηθέσηστην µπροστινήδεξιά γωνία. Μετά υποχώρησε µε ένα αµυδρό χαµόγελο και κάθισε στην ίδια σειρά µε τη νύφη της κυρίας Ουέλαντ, την κυρία Λόβελ Μίνγκοτ, που καθόταν στην αντι- κρινή γωνία. Ο κύριος Σίλερτον Τζάκσον επέστρεφε τα κιάλια στον Λόρενς Λέφερτς. Όλα τα µέλη της λέσχης στράφηκαν ενστικτωδώς για να ακούσουν τι είχε να πει ο γέροντας. Γιατί ο γηραιός κύριος Τζάκσον ήταν αυθεντία στα «οικογενειακά θέµατα», όπως ακριβώς ο Λόρενς Λέφερτς ήταν στο τι ήταν «καθωσπρέπει». Ήξερε όλα τα γενεαλογι- κά δέντρα των οικογενειών της Νέας Υόρκης. Όχι µόνο µπορούσε να αποσαφηνίσει περίπλοκες ερωτήσεις, όπως αυτή της σύνδεσης ανάµεσα στουςΜίνγκοτ (µέσω των Θόρλεϊ) µε τους Ντάλας της Νό- τιας Καρολίνας και της σχέσης του παλαιότερου κλώνου τωνΘόρλεϊ της Φιλαδέλφειας µε τους Τσίβερς τουΌλµπανι (που σε καµία περί- πτωση δεν πρέπει να συγχέονται µε τον Μάνσον Τσίβερς του Γιου- νιβέρσιτι Πλέις), αλλά µπορούσε ακόµα να απαριθµήσει τα κύρια χαρακτηριστικά κάθε οικογένειας. Όπως, για παράδειγµα, την πα- ροιµιώδη τσιγκουνιά των νεότερων γενεών των Λέφερτς (τουΛονγκ Άιλαντ). Τη µοιραία τάση των Ράσγουερθ να κάνουν ανόητους